Μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές και την απόλυτη αποτυχία αντιμετώπισης τους από τον κρατικό μηχανισμό, κυριάρχησε το σύνθημα "ο λαός σώζει το λαό", συνοδευμένο από έντονη αμφισβήτηση για τον πρωθυπουργο, την κυβέρνηση, τα μμε και για ότι παρουσιαζόταν από αυτούς ως η αλήθεια. Αν και αυτή η στάση έχει τις υπερβολές της και τα επικίνδυνα της σημεία, η σύγκριση της με τη στάση των περισσοτέρων κατά την κορωνοϋστερία προκαλεί θλίψη και ερωτηματικά. Μοιάζει σαν κάποιοι άνθρωποι όταν το θέμα γυρίζει στον κορωνοϊό, να μπαίνουν σε μια κατάσταση ύπνωσης και παθητικότητας. Έτσι είναι αφού ετσι μας λένε. Και αυτό μετά καταλήγει, σαν αμυντικός μηχανισμός, σε έντονη επιθετικότητα για όσους αμφισβητούν, αμφιβάλλουν, αναρωτιούνται.

Το θέμα της ύπνωσης μου θύμισε μια παλιά ταινία του Woody Allen (The curse of the jade scorpion), αλλά και μια φράση της Hannah Arendt που διάβασα πρόσφατα (https://www.sarajevomag.net/wp/2021/08/i-dynami-tis-exoysias/) και μου άρεσε:

Είναι τρομακτική και ανησυχητική η γοητεία που προκαλεί το γεγονός ότι τεράστια ψέματα και τερατώδεις αναλήθειες μπορούν σε τελευταία ανάλυση να καθιερωθούν ως αναμφισβήτητα γεγονότα… ότι η διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα μπορεί να πάψει να είναι αντικειμενική και να γίνει απλή υπόθεση δύναμης και πονηριάς, πίεσης και αδιάκοπης επανάληψης…

Το σκίτσο αυτό ελπίζω να αφυπνίσει ορισμένους ή τουλάχιστον να τους βάλει σε προβληματισμό.

Σκόρπιες σκέψεις: Αποικιοποίηση, καθρεπτάκια για ιθαγενείς, "δώρα" αλλά και όπλα, να σώσουμε τους καθυστερημένους και υποανάπτυκτους (ακόμα και με το ζόρι), ρατσισμός, επιστήμη η νέα θρησκεία, το σώμα (και των "πρωτοκοσμικών" πλέον) ως γαία πρωταρχικής συσσώρευσης, "πρόοδος" που δεν σημαίνει πάντα το καλό των ανθρώπων (ειδικά όταν εκπορεύεται από τεράστια οικονομικά συμφέροντα),...

Σκόρπιες σκέψεις: Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, Γκόλουμ, Το Ένα Δαχτυλίδι, Πολύτιμό μου (my precious), εισαγωγή ταινίας και αφήγηση, consumed him, poisoned his mind, unnatural long life, in the gloom [...] it waited, φαρμακευτικές υποσχέσεις μακρυζωίας /αθανασίας, ανταγωνισμοί κρατών στη διανομή των εμβολίων, διχασμός κοινωνίας λόγω του εμβολίου, διαρκώς άρρωστοι σε εξάρτηση από τα φάρμακα και τις φαρμακοβιομηχανίες, σκοτεινά δωμάτια και μπλε οθόνες, άγνωστες μεσομακροπρόθεσμες συνέπειες και παρενέργειες...

Στα τεχνικά, έχω προσθέσει και μια δεύτερη εκδοχή, καθώς από την αρχή δεν μπορούσα να αποφασίσω τι να βάλω στο δεύτερο καρέ: πρόσωπο με μάτια + χέρι (όπως στη δεύτερη σελίδα του δεύτερου μέρους του κόμικ Λεονάρντο) ή μόνο χέρι. Τελικά έκανα και τα δύο σε χωριστές εκδοχές.

Η αρχική έμπνευση : στις πορείες για το 8ωρο παρατηρούσα με πόση περηφάνια φορούσαν τις μάσκες τους διάφοροι κομματικοί αριστεροί και συνδικαλιστές -σαν να ήταν κάποιο φοβερό επαναστατικό καθήκον. Είχε φοβερή ζέστη, είμασταν κάτω από τον ήλιο (σκιά πουθενά) και φυσικά είμασταν σε εξωτερικό χώρο (λίγες μέρες μετά ήρθε και η άρση της υποχρεωτικότητας). Δε θά έλεγα καν ότι υπήρχε συνωστισμός, ειδικά στην δεύτερη πορεία αφού είμασταν πολλοί λίγοι. Αναρωτιόμουν αν είναι κάποια κομματική πειθαρχία που τους το επιβάλλει ή κάτι άλλο...

Δεύτερη έμπνευση: η λυσσαλέα επίθεση εδώ και λίγους μήνες διαφόρων "μεγαλοαριστερών" (δημοσιογράφων, "ειδικών", τραγουδιστών, influencer (!)) στα social media σε όσους δεν θέλουν να εμβολιαστούν. Το τι ακούγεται /γράφεται έχει ξεφύγει πια από κάθε λογική κι όσο τους λες ότι αυτά μοιάζουν / είναι διχαστικά και φασιστικά, αυτοί γίνονται ακόμα πιο ακραίοι...

Αν και έχω κάποιες εξηγήσεις στο μυαλό μου, καλύτερα ο καθένας να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.

Άλλες πηγές έμπνευσης: Τρύπες φυσικά και το τραγούδι "Η μάσκα που κρύβεις", V for Vendetta, καθρέπτης, μάσκες /προσωπεία /υποκρισία...

Πριν κάποιον καιρό είχα πέσει πάνω σε ένα άρθρο όπου ένας από τους "ειδικούς" ανέλυε τη δυνατότητα μίξης των διαφόρων εμβολίων. Παραθέτω το απόσπασμα που μου έκανε εντύπωση καθώς έμοιαζε με μπακαλίστικη συνταγή μαγειρικής ή ποτών:

Είναι προφανές ότι τέτοιες έρευνες επιχειρούν να διασκεδάσουν τους φόβους σε εμβολιασμένους με ΑΖ (το οποίο έχει αρχίσει να αποσύρεται), αλλά και να δικαιολογήσουν τις αλχημείες με μίξεις εμβολίων που οφείλονται σε προβλήματα και λάθη προμήθειας ή διανομής του κάθε εμβολίου.

Ένα ακόμα εντυπωσιακό όμως είναι ότι το άρθρο έχει γραφτεί τέλη Μαΐου, για έρευνες που ήδη γινόντουσαν, αρκετά πριν αρχίσει η τρομοκρατία για τη μετάλλαξη δελτα. Ο σχεδιασμός λοιπόν για τρίτη δόση υπήρχε από πριν.

Μεταλλάξεις, νέοι ιοί, διαρκής τρομοκράτηση από Κράτος /ΜΜΕ, μαζική υστερία, υγειονομικό απαρτχάιντ, ψηφιακή επιτήρηση, εγκλεισμός και ψηφιακή διαμεσολάβηση, ειδικοί έτοιμοι για όλα και φαρμακοβιομηχανίες στο ρόλο ρυθμιστή των ζωών μας, νέα κανονικότητα, κασσάνδρα και άσχημες προβλέψεις...

Απαραίτητες σημειώσεις:

α) Είναι ένα μέλλον που δε θα ήθελα να συμβεί. Φοβάμαι όμως ότι αν δεν αντιδράσουμε είναι ένα μέλλον που το σχεδιάζουν για μας.

γ) Η σάτιρα του σκίτσου πάει στην τεχνητή πρόκληση υστερίας και πανικού και τη διαρκή εξάρτηση των ζώων μας από τις φαρμακοβιομηχανίες και τους ειδικούς τους.

Άρχοντας των δαχτυλιδιών, Μόρντορ, Πύλες, Σόρον, το μάτι που βλέπει τα πάντα, νέα κανονικότητα, 4η βιομηχανική επανάσταση, ολοκληρωτισμός, περιφράξεις, φαβέλες, datoποίηση υγείας, ψηφιακά πιστοποιητικά υγείας, ψηφιακά διαβατήρια, ψηφιακή επιτήρηση και έλεγχος, επιχείρηση ελευθερία, τρολ ειδικοί (και φυσικά ο αγαπημένος πλέον "bring your data or stfu"), ορκ μπάτσοι...

Απαραίτητες σημειώσεις:

α) Η φράση "Bring your data or stfu" όσο κι αν φαίνεται απίστευτο είναι ο τρόπος που απαντούσε ένας τέτοιος ειδικός σε άτομα με τα οποία διαφωνούσε στο διαδίκτυο. Η χυδαιότητα της φράσης και η απαγόρευση του διαλόγου με ώθησαν να κάνω αυτό το σκίτσο (και ίσως ακολουθήσουν κι άλλα). Φυσικά το bring your data εδώ το χρησιμοποιώ και με την άλλη σημασία του: της υφαρπαγής, ψηφιοποίησης, εκμετάλλευσης των προσωπικών ιατρικών δεδομένων του καθενός.

β) Η κριτική στους ειδικούς που εξυπηρετούν, υποστηρίζουν, δικαιώνουν κρατικές κι επιχειρηματικές επιλογές, καταστολή και απαγορεύσεις δε σημαίνει ότι όλοι είναι έτσι κι ότι δεν υπάρχουν άξιοι γιατροί, επιστήμονες κλπ. Αν και αυτονόητο, το γράφω για να μην πει κανείς ότι γενικεύω.

γ) Το σκίτσο δε σχολιάζει το αναφαίρετο δικαίωμα καθενός να αποφασίζει για το σώμα του και να επιλέγει ζυγιάζοντας τους κινδύνους να εμβολιαστεί ή όχι. Το σχόλιο είναι για την κρατική πολιτική των έμμεσων ή άμεσων καταναγκασμών.

Άλλο ένα σκιτσάκι -σχόλιο πάνω στην κρατική αξιοποίηση της θρησκευτικής πίστης πολύ κόσμου στη γνώμη των ειδικών.

Απαραίτητες σημειώσεις:

α) Η φράση "Bring your data or stfu" όσο κι αν φαίνεται απίστευτο είναι ο τρόπος που απαντούσε ένας τέτοιος ειδικός σε άτομα με τα οποία διαφωνούσε στο διαδίκτυο. Η χυδαιότητα της φράσης και η απαγόρευση του διαλόγου με ώθησαν να κάνω αυτό το σκίτσο (και ίσως ακολουθήσουν κι άλλα). Φυσικά το bring your data εδώ το χρησιμοποιώ και με την άλλη σημασία του: της υφαρπαγής, ψηφιοποίησης, εκμετάλλευσης των προσωπικών ιατρικών δεδομένων του καθενός.

β) Η κριτική στους ειδικούς που εξυπηρετούν, υποστηρίζουν, δικαιώνουν κρατικές κι επιχειρηματικές επιλογές, καταστολή και απαγορεύσεις δε σημαίνει ότι όλοι είναι έτσι κι ότι δεν υπάρχουν άξιοι γιατροί, επιστήμονες κλπ. Αν και αυτονόητο, το γράφω για να μην πει κανείς ότι γενικεύω.

Εξουσία, ειδικοί, τρομοκρατία μέσω των ΜΜΕ... Το σκίτσο έγινε βιαστικά οπότε δεν προσπάθησα ιδιαίτερα να φτιάξω πραγματικές καρικατούρες. Απλά εδώ και καιρό μου είχε κολλήσει η ιδέα και κατάφερα να τη φτιάξω όταν αρχίσουν τα πράγματα λόγω τουρισμού (και κούρασης του κόσμου) να χαλαρώνουν κάπως.

Το συγκεκριμένο σκίτσο προέκυψε στο μυαλό μου όταν πριν κάποιες ημέρες έπεσα σε ένα άρθρο γνωστού "αριστερού" αρθρογράφου με τον τίτλο "Εμβολιάσου ρε, τι σου ζητάμε". Δε θα μπω στη διαδικασία να ασχοληθώ με τα επιχειρήματα του (κατά τη γνώμη μου απλοϊκά για να μην πω κάτι χειρότερο). Η συζήτηση περί εμβολιασμού είναι πολύ μεγάλη και δεν μπορεί να αναλυθεί εδώ (άσε που δεν γίνεται γιατί απαγορεύουν ή εκχυδαΐζουν κάθε διαφορετική άποψη). Ο τίτλος όμως από την πρώτη στιγμή χτύπησε κάτι μέσα μου.  Κι αυτό γιατί είναι φανερό ότι προέρχεται από το γνωστό βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου "Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε" και το πρόβλημα είναι ότι τη συγκεκριμένη φράση την έλεγαν οι ασφαλίτες κι οι χαφιέδες τους στους κρατούμενους προσπαθώντας να αποσπάσουν από αυτούς στην πραγματικότητα μια δήλωση πίστης και συναίνεσης. Αντιγράφω από το βιβλίο ένα ενδεικτικό κομμάτι:

«Το μεσημέρι είχα ραντεβού με την Πελαγία, μια μοδιστρούλα ολάνθιστο περιβόλι. Είχαμε κανονίσει να την κοπανήσουμε και να πάμε για μπάνιο. Μου στέρησαν αυτή την αιωνιότητα, ένα όμορφο κορίτσι, θάλασσα άσε που πληγώθηκε γιατί θα νόμιζε πως δεν πήγα στο ραντεβού.
Και θέλαν και κουβέντα οι κουφάλες. Με μπάζουν στο γραφείο του διοικητή, με ήξερε από πιτσιρικά. Μου λέει : Ρε Σαλονικέ σε ξέρω από τόσο δα, στα χέρια μας μεγάλωσες. Είσαι καλό παιδί, δουλευτάρης όταν είσαι έξω βέβαια, σ’ αγαπάν οι γυναίκες, τι θέλεις και τραβιέσαι συνέχεια. Δεν κοιτάς και λίγο της ζωή σου, τη μάνα σου που δεν σε χάρηκε και τα τέτοια. Λέω ωραίοι είστε μη σας βασκάνω, εσείς είστε θεατές, δεν με τραβολογάτε εσείς ε; Δεν προσπαθείτε να με συντρίψετε σαν άνθρωπο…
-Εμείς, ορίστε, εγώ δε σου ζητώ να μου υπογράψεις καμία δήλωση, χαμογέλασέ μου απλώς και σου δίνω το λόγο της τιμής μου, παρουσία των κυρίων ότι θα πας αμέσως σπίτι σου χωρίς να σε πειράξει κανείς, απλώς χαμογέλασε…
Η εξουσία των νικητών, το εφιαλτικό κράτος, ζητούσε από μένα τον παρία, που χρόνια και χρόνια προσπάθησε να με εξοντώσει, «απλώς» να του χαμογελάσω…
Του λέω, κοίτα να δεις δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο, θα χαμογελάσω από ευτυχία για την αχρήστευση της βίας, θα χαμογελάσω για τον αδερφό μου τον άνθρωπο, για σας θα μου ήταν πιο εύκολο ένα δάκρυ. Ελπίζω αφού μου το ζητάτε, να καταλαβαίνεται γιατί αρνούμαι να χαμογελάσω… Παρόν στην συζήτηση και ο Αρτέμης. Ήθελε κανα δυο μήνες να βγει στη σύνταξη και τον είχαν μόνιμο χαφιέ στα κρατητήρια. Όπως σου είπα, τον ήξερα από πιτσιρικάς, μια γειτονιά. Ποτέ δε βασάνισε άνθρωπο αντίθετα όπου μπορούσε και πέρναγε από το χέρι του βοηθούσε.
Τώρα λοιπόν ο Αρτέμης ακούει τον διοικητή του που μου ζητάει να χαμογελάσω απλώς και να με αφήσει να πάω σπίτι μου, και εντελώς αυθόρμητα από αγάπη για μένα, γυρίζει παρουσία όλων και λέει: “Χαμογέλα ρε μαλάκα, τι σου ζητάνε;”
Tον κοίταξα στα μάτια και του λέω, τίποτα, ρε Αρτέμη, απλώς, υπάρχει και το ζεϊμπέκικο. Το μάτι του είχε μια γυαλάδα…»

Έχοντας αυτά κατά νου το "Εμβολιάσου ρε, τι σου ζητάμε" αποκτά ίσως και το πραγματικό του νόημα άσχετα αν δεν ήταν αυτή η πρόθεση του αρθογράφου. Δεν πρόκειται στην ουσία του για μια φιλική προτροπή κάποιου κοινωνικά ευαίσθητου/υπεύθυνου αριστερού να ασκήσεις το προμηθεϊκό σου καθήκον και να σώσεις τον κόσμο. Πρόκειται για έναν έμμεσο καταναγκασμό και μια δήλωση πίστης και συναίνεσης στην εξουσία και τον νέο ολοκληρωτισμό. Κι έχουμε ήδη αρχίσει να βλέπουμε τι φασιστικές απόψεις εκδηλώνονται σε αυτό το πεδίο στους χώρους της δεξιάς: προνόμια για τους εμβολιασμένους, αποκλεισμοί, πρόστιμα και απολύσεις για τους μη -κοινωνικό απαρτχάιντ λέγεται ας μη κρυβόμαστε στα πρότυπα του Ισραήλ. Το ότι τέτοιες φράσεις και τέτοια οπισθοδρόμηση σε απολυταρχικές λογικές προέρχεται πλέον και από προοδευτικούς (με ή χωρίς εισαγωγικά) ανθρώπους αποτελεί ένα από τα πιο ανησυχητικά και ανατριχιαστικά φαινόμενα της εποχής μας.