Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Για τους περισσότερους η εποχή κόβιντ μοιάζει να πέρασε ανεπιστρεπτί. Φυσικά αυτό ισχύει για τον απλούστατο λόγο του ότι δεν βομβαρδιζόμαστε με καθημερινή τρομοκρατία και καταμέτρηση νεκρών. Όπως και να'χει φαίνεται ότι τώρα οι προτεραιότητες για τα περισσότερα κράτη είναι άλλες, οπότε η κόβιντ υστερία μπορεί να μπει στο περιθώριο.
Όμως το να πούμε ότι όλα καλά, όλα πέρασαν, επιστροφή στην κανονική ζωή είναι ένα λάθος ασυγχώρητο. Και αυτό γιατί οι αλλαγές που έγιναν τα προηγούμενα τρία χρόνια, αυτά που στην πραγματικότητα χάσαμε ήταν πάρα πολλά και θα τα βρούμε μπροστά μας. Ειδικά στο χώρο της υγείας (για να μη φύγω και από το περιεχόμενο του σκίτσου -και είμαι σίγουρος ότι θα μου έχουν διαφύγει αρκετά):
- Καταργήθηκε η δυνατότητα επιστημονικού διαλόγου. Είτε με λογοκρισία (στα ΜΜΕ και στα σόσιαλ μίντια), είτε με διαπόμπευση, είτε με διαγραφές από ιατρικούς συλλόγους, είτε με διακοπές χρηματοδότησης, είτε με αναστολές εργασίας, όποιος επιστήμονας διαφωνούσε με την επίσημη αφήγηση βρέθηκε στο περιθώριο.
- Πραγματοποιήθηκε μια αδιανόητου μεγέθους χάλκευση των επιστημονικών δεδομένων. Ότιδήποτε δε συμφωνούσε με την επίσημη αφήγηση έπρεπε να εξαφανιστεί. Έτσι είδαμε ορισμούς να αλλάζουν σε μια νύχτα (αυτούς πχ του εμβολίου ή της φυσικής ανοσίας) και μελέτες /έρευνες και ερευνητές να δέχονται επιθέσεις και να εξαφανίζονται ενώ άλλες μελέτες (βασισμένες σε προβληματικά μαθηματικά μοντέλα, με ελλιπή τεκμηρίωση, λίγους συμμετέχοντες, σύγκρουση συμφερόντων κ.ο.κ) να εξυψώνονται σε ιερά δισκοπότηρα και να καθορίζουν πολιτικές και ζωές.
- Χάσαμε τη δυνατότητα να αποφασίζουμε για τό ίδιο μας το σώμα. Η αυτοδιάθεση των ασθενών αλλά και των υγιών και η ενημερωμένη συναίνεση πήγαν περίπατο και μάλιστα στοχοποιήθηκαν ως αντιδραστικά, ανεύθυνα, επικίνδυνα για το κοινωνικό σύνολο.
- Με πρόσχημα την πανδημία τα κράτη επιτάχυναν τις διαδικασίες Ψηφιακού φακελώματος των πολιτών. Ευαίσθητα προσωπικά και ιατρικά δεδομένα (πχ η κατάσταση εμβολιασμού) έγιναν προσβάσιμα σε πλήθος εφαρμογών (κρατικών και μη) ενώ εταιρίες παρακολούθησης (όπως η Predator) με κρυφές συμφωνίες με τις κυβερνήσεις κατέγραφαν τις κινήσεις μας μέσω των κινητών. Και φυσικά ο GDPR (κανονισμός προστασίας προσωπικών δεδομένων) έγινε κουρελόχαρτο.
- Η υγεία πλέον νοήθηκε ως μια κατάσταση διαρκής ασθένειας με διαβαθμίσεις. Η εφεύρεση του ασυμπτωματικού κατήργησε την έννοια του υγιή ανθρώπου, ενοχοποίησε την ανθρώπινη επαφή και καλλιέργησε την καχυποψία, την αποξένωση, την παράνοια. Πόσοι άνθρωποι θα μείνουν μόνιμα τραυματισμένοι ψυχικά από τον ψυχολογικό πόλεμο που μας ασκήθηκε είναι άγνωστο.
- Η υγεία μας αλλά και (ακόμα σημαντικότερο) η συμμόρφωση μας συνδέθηκαν με περιορισμούς στη μετακίνηση και τη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες: Λοκντάουν, πιστοποιητικά, αναστολές εργασίας, απολύσεις /μη προσλήψεις...
- Οι φαρμακοβιομηχανίες κέρδισαν δισεκατομύρια από τις υποχρεωτικές θεραπείες που επιβλήθηκαν στον παγκόσμιο πληθυσμό κατά παράβαση κάθε αναλογικότητας, ηθικής, χρησιμότητας. Δεν ήταν μόνο τα παχυλά συμβόλαια με φορείς όπως η ΕΕ (κάτω από απόλυτα αδιαφανείς συνθήκες). Ήταν ταυτόχρονα η δυνατότητα που απέκτησαν να παρακάμπτουν όλες τις χρονοβόρες και κοστοβόρες διαδικασίες ελέγχου των προϊόντων τους. Ήταν η εξύψωση τους σε μια θέση κύρους εφάμιλλη της ίδιας της επιστήμης (την ιδια στιγμή που πρόκειται ίσως για έναν από τους πιο αδίστακτους επιχειρηματικούς κλάδους με μια ιστορία γεμάτη πρόστιμα, χρηματοδοτήσεις πολιτικών, αποσύρσεις επικίνδυνων φαρμάκων, αντιδεοντολογικά και δολοφονικά πειράματα σε χώρες της αφρικής κλπ). Ήταν η νομιμοποίηση των νεων τεχνολογιών στη δημιουργία φαρμάκων και τη θεραπεία (βλέπε mRNA και γενετική τροποποίηση κυττάρων). Νέες τεχνολογίες που είκοσι χρόνια τώρα δεν είχαν καταφέρει να παράξουν κάποιο απτο αποτέλεσμα (ακριβώς για το λόγο του ότι είχαν πολλές παρενέργειες και μεγάλη επικινδυνότητα) αλλά είχαν ένα σημαντικό προσόν: είναι γρήγορες και από κάποιο σημείο και μετά εύκολες. Και για αυτές τις νέες τεχνολογίες προσφέρθηκε το απόλυτο εύρος πειραματισμού: ο γενικός παγκόσμιος πληθυσμός -και μάλιστα απαλλαγμένοι από δυσάρεστες συνέπειες (αγωγές, αποζημιώσεις κλπ). Μελέτες σπάνιων (ή όχι και τόσο σπάνιων) παρενεργειών, συσχέτιση φαρμάκων με κατηγοριές ανθρώπων (ηλικιακές ομάδες, αλληλεπίδραση με διάφορες ασθένειες αλλά και άλλα φάρμακα), στατιστικά στοιχεία που όλα θα έπαιρναν χρόνια ερευνών, με μεγάλα κόστη και όχι χωρίς τον κίνδυνο δυσάρεστων εκπληξεων τώρα προσφέρθηκαν στο πιάτο των big pharma, που ήδη ετοιμάζουν αποχαλινωμένες την (μεθ)επόμενη ημέρα. Εξάλλου, η νομιμοποίηση τως γενετικής τεχνολογίας απέφερε και ένα έξτρα κέρδος: από ότι φαίνεται συνδέεται με μια εξασθένιση του ανοσοποιητικού (μαζί φυσικά με τα λοκντάουν και τον παροξυσμό της αποστείρωσης) κι αυτή η κατάσταση μόνιμης νοσηρότητας θα απαιτήσει ακόμα περισσότερα φάρμακα και θεραπείες.
- Οι GMO θεραπείες που επιβλήθηκαν έπρεπε να παρακάμψουν την υπάρχουσα νομοθεσία (ειδικά στην ΕΕ). Αυτό φαίνεται ότι θα επεκταθεί και στα τρόφιμα (ελέω και πολέμου, κακού Πούτιν, επισιτιστικής κρίσης κλπ). Οπότε ας καλωσορίσουμε ακόμα περισσότερα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα στη ζωή μας.
Σίγουρα ο απολογισμός αυτός είναι ελλιπής. Πολλά ακόμα θα μπορούσαν να ειπωθούν, όπως για τη σύνδεση/ταύτιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της υγείας (που οι περισσότεροι θέλουμε) με το κράτος, που είδαμε σε τι δυστοπικές καταστάσεις μας έβαλε. Είναι όμως μια άλλη, πολύ μεγάλη κουβέντα. Όπως και να'χει νομίζω κάνει φανερό ότι μόνο πίσω μας δεν είναι η πανδημία και όσα συνέβησαν τότε.
Αλλά να πω και μια λέξη για τις τρεις φράσεις -συνθήματα στο σκίτσο:
- Πιστεύω στην επιστήμη
Δεν υπάρχει χειρότερη και πιο επικίνδυνη ανοησία -που ειπώθηκε μάλιστα κατά κόρον τα πρώτα δύο κόβιντ χρόνια. Δεν υπάρχει δόγμα στην επιστήμη, η επιστήμη δεν είναι θρησκεία, δεν έχει θεούς (big pharma) και ιερείς (fauci, τσιόδρες κλπ) που απαγορεύεται να κριτικάρεις. Ειδικά όταν αυτοί που διεκδικούν αυτή τη θέση του αλάθητου και του ακαταδιώκτου έχουν τόσο λερωμένη τη φωλιά τους. Φυσικά η φράση δεν μπορεί καν να δει την οργανική σχέση του καπιταλισμού με αυτό που αποκαλείται "πρόοδος", "επιστήμη" και "τεχνολογία". Δεν είμαστε στην εποχή του Λεονάρντο ντα Βίντσι, ούτε του Νεύτωνα και του Γαλιλαίου. Υπάρχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα από πίσω, χρηματιστηριακά παιχνίδια, χαλκευμένες έρευνες και διάβρωση επιστημονικών περιοδικών /πανεπιστημίων, διαφθορά και χρηματισμό πολιτικών αξιωματούχων σε κυβερνήσεις αλλά και παγκόσμιους οργανισμούς όπως ο ΠΟΥ, χρηματισμό ΜΜΕ και εταιριών social media /fact checking, γεωπολιτικούς στόχους μέσω επενδύσεων αλλά και εξαγωγών τεχνοεπιστήμης κλπ - Ο λαός σώζει τον λαό
Άλλο ένα σύνθημα που ακούστηκε το τελευταίο διάστημα. Αν ο λαός σώζει το λαό, γιατί τότε ακούτε ευλαβικά τους ειδικούς του κράτους, τους υπακούετε τυφλά και στοχοποιείτε όποιον δεν το κάνει; Ποιος λαός σώζει τον λαό όταν διαλέγετε να περιθωριοποιήσετε και να κανιβαλίσετε ένα περίπου 20% του πληθυσμού, παλεύοντας για τον ορθολογισμό που σας επέβαλε το κράτος και οι πολυεθνικές; - Τα κέρδη τους οι νεκροί μας
Το σύνθημα που κυριάρχησε μετά τη δολοφονία των Τεμπών. Το σύνθημα φυσικά είναι σωστό. Αλλά γιατί το περιορίζουμε στην ιδιωτικοποίηση των τρένων; Ο καπιταλισμός δε σκοτώνει; Αυτό δεν υποστηρίζουμε τόσα χρόνια; Οι κολοσσοί πολυεθνικές φαρμάκων δεν είναι καπιταλιστικές; Δεν είχαν ήδη απο πριν λερωμένα τα χέρια τους; Γιατί τόση σιωπή για τους χιλιάδες νεκρούς και τις εκατομμύρια παρενέργειες από τις υποχρεωτικές θεραπείες που μας επέβαλαν; Αυτοί οι νεκροί (που πολλοί είναι επίσης νέοι) δεν αξίζουν τη φωνή μας, την οργή μας, την εξέγερση μας;
σημ. Ο τίτλος προέρχεται από τη φράση που ειπώθηκε κατά την εξέταση ενός στελέχους της Pfizer σε μια επιτροπή της ΕΕ, όπου παραδέχτηκε ότι ποτέ δεν είχαν ελέγξει αν το εμβόλιο σταματάει τη μετάδοση. Η ακριβής διατύπωση νομίζω ήταν: "Move at the speed of Science to understand what is taking place in the Market"
