Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Το κόμικ αυτό αποτελεί μια προσπάθεια εικονογράφησης ενός διάσημου ποιήματος της Gertrude Stein με τον τίτλο Let Us Describe. Αποτελεί ένα από τα πιο περιγραφικά και "βατά" της κείμενα (αν και τελειώνει κάπως ανορθόδοξα -αρκετά πιο κοντά στο συνηθισμένο της τρόπο γραφής). Το ποίημα (στα αγγλικά) είναι το ακόλουθο:
Let us describe how they went. It was a very windy night and the road although in excellent condition and extremely well graded has many turnings and although the curves are not sharp the rise is considerable. It was a very windy night and some of the larger vehicles found it more prudent not to venture. In consequence some of those who had planned to go were unable to do so. Many others did go and there was a sacrifice, of what shall we, a sheep, a hen, a cock, a village, a ruin, and all that and then that having been blessed let us bless it.
Συμπληρώνοντας (με το δικό μου τρόπο και ελπίζοντας να μη χάλασα το υπόλοιπο ποίημα) κάποια αφηγηματικά κενά οδηγήθηκα στην απόφαση των αντεστραμμένων χρωμάτων. Το σχεδόν κυβιστικό σχεδιαστικό στιλ οφείλεται μάλλον στην φιλία της Stein με τους κυβιστές και ιδίως με τον Πικάσο (στην πρώτη σελίδα βλέπουμε μια λίγο πιο κυβιστική προσέγγιση του πορτρέτου που της είχε κάνει).
Μια ανάγνωση του ποιήματος θα μπορούσε να περιέχει το ότι μετά το ατύχημα η γλώσσα δεν μπορεί να περιγράψει άλλο και γι'αυτό το κείμενο τελειώνει πολύ διαφορετικά από ότι αρχίζει. Οι τρεις τελευταίες σελίδες προσπαθούν να δώσουν (εικαστική) λύση σε αυτό το ζητούμενο.
