Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Το έργο αυτό είναι αντίγραφο του πίνακα The Slave Ship, του J.W. Turner (1840) (μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τον πίνακα εδώ).
Καθώς δεν έχω δει τον πίνακα από κοντά, βασίστηκα σε φωτογραφίες του που βρήκα στον διαδίκτυο. Δυστυχώς εκτός από το ότι οι περισσότερες είναι σε σχετικά χαμηλή ανάλυση (οπότε είναι δύσκολο να δεις μικρές λεπτομέρειες) πολλές από αυτές διαφέρουν στα χρώματα (ιδίως στον κορεσμό τους). Η φωτογραφία για παράδειγμα που χρησιμοποίησα είναι διαφορετική από αυτή που υπάρχει στον παραπάνω σύνδεσμο.
Ξεκίνησα τον πίνακα σχεδόν χωρίς καθόλου σχέδιο (είχα απλά σημειώσει τον ορίζοντα και το καράβι). Μπορείτε να δείτε δυο από τα στάδια του έργου στην γκαλερί από κάτω. Προσπάθησα να δημιουργήσω υφές στον πίνακα με (σπάτουλα και παχιές στρώσεις χρώματος). Επειδη χρησιμοποίησα ακρυλικά αντί για λαδομπογιές ήταν πιο δύσκολο να κάνω ομαλές κάποιες χρωματικές μεταβάσεις και σβησίματα. Στα τελικά στάδια του έργου χρησιμοποίησα επίσης υδατοδιαλυτές κηρομπογιές.
Ο πίνακας (άσχετα με το πόσο κοντά είναι στο αρχικό έργο) τόσο λόγω του θέματος του όσο και για τη δουλειά που χρειάστηκε είναι από τους αγαπημένους μου.
