Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Αποκλεισμοί, διαχωρισμοί, απαρτχάιντ, κοινωνικός κανιβαλισμός, Ρινόκερος του Ιονέσκο, υποκρισία "προοδευτικού κόσμου" και μέρους του ανταγωνιστικού κινήματος...
Το σκίτσο αποτελεί το δεύτερο όπου υιοθέτησα την εικονογραφία του ρινόκερου.
Η συζήτηση περί απαρτχάιντ έχει βάσιμα επιχειρήματα και από τι δυο πλευρές. Ενδεικτικά:
https://www.sarajevomag.net/wp/2021/11/pote-ftanei-i-syneidisi-1/
Φυσικά εξετάζω τις δυο πλευρές όπου δέχονται ότι υπάρχουν στην κοινωνία μας διαχωρισμοί και αποκλεισμοί βάσει του εμβολιασμού, και όχι εκείνη της συστημικής αριστεράς /"αναρχίας" που μιλάει για απαρτχάιντ εννοώντας τη μικρότερη εμβολιαστική κάλυψη του τρίτου κόσμου. Αυτή κάνει ότι αγνοεί ότι μεγάλες μερίδες των πληθυσμών στο αποκαλούμενο τρίτο κόσμο είναι διστακτικοί /αρνητικοί απέναντι στις δυτικές σωτηρίες/εμβόλια. Επίσης, ότι και οι ceo των φαρμακοβιομηχανιών (πχ της moderna), όσο και αρχηγοί κρατών (βλέπε Μακρόν και Μππάιντεν) επιδιώκουν να στείλουν όσο το δυνατόν περισσότερα εμβόλια στην αφρική, σε μια μορφή soft ιμπεριαλισμού και απάντησης σε αντίστοιχες κινήσεις της Κίνας.
