Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Παρά το γεγονός ότι ο πίνακας μοιάζει αρκετά αφηρημένος -οι φόρμες έχουν απλοποιηθεί τόσο πολύ που ίσως μοιάζουν απλά με χρωματικές επιφάνειες- θεώρησα πως πρέπει να μπει στα τοπία, λόγω της θεματολογίας αλλά και του ότι ακόμα είναι διακριτά ορισμένα βασικά κομμάτια του τοπίου, όπως Η εκκλησία αριστερά, ο ουρανός κι η θάλασσα, το μικρό νησάκι απέναντι κλπ.
Ο πίνακας αποτελεί μια πιο αφηρημένη εκδοχή ενός προσχέδιου με το ίδιο θέμα (το οποίο μπορείτε να δείτε παρακάτω)
