Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Ο τίτλος του πίνακα είναι ίσως παραπλανητικός καθώς τον καιρό που τον δούλευα δεν είχα τίποτα τέτοιο στο μυαλό μου. Μόλις ολοκλήρωσα τον πίνακα μου επισημάνθηκε ότι κάποια στοιχεία του μοιάζουν με γρανάζια. Ακολούθως κι εγώ άρχισα να βλέπω σωλήνες, γρανάζια, σκάλες... Εξάλλου, το μαύρο χρώμα του πίνακα έμοιαζε να δένει με την εικόνα του κάρβουνου, του πετρελαίου, του καπνού. Έτσι προέκυψε ο τίτλος Εργοστάσιο (με αναφορά κυρίως στα εργοστάσια του 19ου αιώνα)
