Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Τα έργα αυτά έγιναν μια περίοδο που μελετούσα ιστορία της τέχνης και παράλληλα είχα επηρρεαστεί από ένα συγκεκριμένο ρεύμα (εννοιολογική τέχνη). Έτσι αντιγράφωντας ως ένα βαθμό έργα παλιότερων μεγάλων ζωγράφων προσπάθησα να αναμετρηθώ μαζί τους και να βελτιώσω το σκίτσο μου και το χρώμα, αλλά ταυτόχρονα είχα στο μυαλό μου να τους προσδώσω ένα διαφορετικό νόημα. Οι πίνακες με τη σειρά εμφάνισης τους στην γκαλερί κάτω είναι:
Εννοιολογική Τέχνη
Στο έργο αυτό χρησιμοποίησα το ζωγραφιστό ξύλινο πλαίσιο με την κουρτίνα από τον πίνακα Η Άγια Οικογένεια του Rembrandt (1646) και τοποθέτησα μέσα έναν ορισμό παρόμοιο με αυτούς που ο Kosuth, ένας από τους πιο σημαντικούς εννοιολογικούς καλλιτέχνες, χρησιμοποιούσε στις εκθέσεις του. Στην προκειμένη περίπτωση όμως ο ορισμός αυτός είναι για την ίδια την Εννοιολογική Τέχνη και είναι ζωγραφιστός (δεν πρόκειται δηλαδή για κάποια εκτύπωση) .
Το έργο εκφράζει ίσως τα ανάμικτα συναισθήματα μου για την εννοιολογική τέχνη. Αν και οι περισσότεροι πίνακες εδώ (κι ο συγκεκριμένος φυσικά) έχουν έντονες εννοιολογικές αναφορές και επιρροές, δεν κρύβω την πεποίθηση /απογοήτευση μου ότι πολλοί εννοιολογικοί καλλιτέχνες πρόδωσαν τις αρχικές επαναστατικές τους ιδέες και δημιούργησαν έργα που κατέληξαν σε γκαλερί (ίσως κι έναντι αδρών αμοιβών) έχοντας στερηθεί εντελώς τη φρεσκάδα και ριζοσπαστικότητα των πρώτων χρόνων. (1m x 70 cm)
Σκέψεις
Βασισμένο στον πίνακα The Soothsayer's Recompense (1913), του Giorgio de Chirico. Το κίτρινο έδαφος έχει αντικατασταθεί από εφημερίδες και άρθρα που αναφέρονται στον πόλεμο του Ιράκ, την ώρα που δυο αεροπλάνα κατευθύνονται προς τον πύργο του σιδηροδρομικού σταθμού. Οι ώρες στο ρολοί του σταθμού έχουν αλλάξει σε δυαδικό κώδικα (0 και 1, μαύρο-άσπρο, καλό-κακό) ενώ το κορίτσι, ένα κοιμισμένο άγαλμα, σκέφτεται αλλά παραμένει ακίνητη, αδρανής. (65 x 50 cm)
Άλογο
Βασισμένο στον πίνακα Whistlejacket του George Stubbs. Η μόνη συνειδητή αλλαγή που έχω κάνει είανι η επιγραφή "Το βασίλειο μου για ένα άλογο" που παίζει με τις δυο σημασίες της λέξης άλογο. Έχοντας ίσως στο μυαλό μου ολόκληρη την τέχνη της ζωγραφικής θεώρησα σωστό (εννοιολογικά) να ζωγραφίσω το έργο (και να μην αρκεστώ σε μια φωτογραφία) κάτι που πρέπει να ομολογήσω το διασκέδασα αρκετά. (50 x 60 cm)
Βιασμός
Ο πίνακας βασίζεται σε μια από τις πολυάριθμες γυναικείες φιγούρες που ζωγράφισε ο Pablo Picasso. Δυο μικρές αλλαγές υπάρχουν εδώ, τόσο μικρές που στην αρχή δίσταζα μήπως έπρεπε ο πίνακας να θεωρηθεί αντίγραφο. Καθώς όμως οι αλλαγές έχουν γίνει με συγκεκριμένο σκοπό τον τοποθέτησα εδώ. Οι αλλαγές είναι το ματωμένο αριστερό στήθος και το κεφάλι που έχει μεταμορφωθεί σε βόμβα. (47 x 60 cm)
Εννοιολογική Ζωγραφική
Ο πίνακας βασίζεται σε ένα έργο (The Cross in the Mountains, 1808) του Gaspar Friedrich. ίσως αποτελεί πιο πολύ άσκηση παρά ολοκληρωμένο έργο και έχει έναν παιχνιδιάρικο, σατυρικό χαρακτήρα. Κάποια από τα νοήματα που θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς σε σχέση με τη ζωγραφική, το σταυρό και τη σύνδεση τους με το σήμα του batman στον ουρανό (κλήση για βοήθεια) όταν έκανα τον πίνακα ως φοιτητής έμοιαζαν πιο σωστά. (50 x 52 cm)
