Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Πρόκειται για μια σχεδόν κυβιστική απεικόνιση της Αθήνας. Υπάρχουν δυο κύριες επιρροές πίσω από τη δημιουργία του έργου: ο κυβισμός φυσικά και η πολιτική κατάσταση στην πόλη και τη χώρα.
Παρόλο που το έργο παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με άλλα κυβιστικά έργα (χρωματική κλίμακα, γεωμετρικές φόρμες, γράμματα) διστάζω να το αποκαλέσω κυβιστικό αφού οι φόρμες εδώ δεν προσπαθούν να αποδώσουν μια τρισδιάστατη απεικόνιση κάποιων αντικειμένων (κτίρια) αλλά περισσότερο θυμίζουν τετράγωνα το ένα πάνω από το άλλο (όπως συμβαίνει σε μεγαλύτερο βαθμό και στα περισσότερα από τα τοπία που έχω κάνει).
