Displaying items by tag: τέμπερα

Η εικόνα αυτή αποτελεί μικρό (σε μέγεθος) αντίγραφο του πίνακα Ceci n'est pas une pomme, του Rene Magritte. Έχει γίνει με τέμπερες (χωρίς κάποιο βερνίκι από πάνω) κάτι που έχει δώσει μια πιο μουντή χρωματική αίσθηση σε σχέση με τον αρχικό πίνακα.

Αντίγραφο του πίνακα Ο ποιητής κι η μούσα (1958) του σουρεαλιστή ζωγράφου Νίκου Εγγονόπουλου. Υπάρχουν ελάχιστες αλλαγές σε σχέση με τον αρχικό πίνακα. Χρησιμοποίησα ένα βερνίκι για το τελείωμα (για να βελτιώσω λίγο τη λάμψη του έργου που ήταν λίγο ματ λόγω της τέμπερας) και το τοποθέτησα σε ένα αυτοσχέδιο ξύλινο κάδρο.

(ιδιωτική συλλογή)

Τα δύο αυτά έργα είναι αντίγραφα πινάκων του κυβιστή ζωγράφου Juan Gris. Το The woman with the basket (1927) έχει γίνει με τέμπερα σε χαρτί (40 x 30cm), ενώ τα Bottle and Fruit Dish (π.35 x 45cm) και Water bottle, Bottle and Fruit Dish (1915) με λάδια (1m x 70 cm). Κι οι τρεις πίνακες έχουν γίνει πριν το 2004. 

Αντίγραφα από πίνακες του Dali που έκανα κυρίως το 2002. Σε όλα τα έργα έχω χρησιμοποιήσει τέμπερες ενώ δύο από αυτά (the nurse και girl at the window) τα έχω βάλει σε μια αυτοσχέδια κορνίζα. Σε κάποια από αυτά τα έργα υπάρχουν κάποιες ηθελημένες μικρές (ή όχι τόσο μικρές) αλλαγές σε σχέση με τους αρχικούς πίνακες. Τα αυθεντικά έργα είναι: The Basket of Bread (1926), Christ of Saint John of the Cross (1951), Crucifixion (Corpus Hypercubus, 1954), Mysterious Mouth Appearing in the Back of My Nurse (1941), The Elephants (1948), Figure at a window (1925), The Burning Giraffe (1937).

Πρόκειται για κάποια αντίγραφα έργων του El Greco. Τα δυο μεγαλύτερα (The Agony in the Garden of Gethsemane, 1590 (50x60cm) και St. Francis (50x70cm) ) είναι φτιαγμένα με ελαιοχρώματα (σε καμβά και χαρτί αντίστοιχα) ενώ τα υπόλοιπα τρία (με μέγεθος περίπου 30x40cm) είναι φτιαγμένα με τέμπερα σε χαρτί.

Agony in the Garden

Realism gives way to the opposite extreme in this fantastic vision of a Spanish mystic. Figures and landscape are distorted, far removed from nature in shape, lighting, color and texture. But unlike ordinary dream pictures, it is organized, consistently directed to a purpose, not a mere extravagant jumble. As representation, it gives clearly enough the essentials of a story that was familiar and moving in the intensely religious age of the Inquisition. But of greater interest now is the striking design of diagonal planes and vivid colors. In composition it is one of the latest of several different treatments of this theme, in which Greco sought more and more compression and simplification, the gathering together of scattered parts, the bringing out of main features with greater emphasis. In earlier versions, for example, the sleeping disciples were large, nearby and comparatively detached from the rest of the design. Here Christ and the angel are large and bold, in slashing angular strokes, while around them swirl twisting ovals of cloud. Smaller parts echo the diagonal swirling and crisscross motion of the larger ones. The painting is all in terms of pure color, not of light and line with color added on the surface. Again in contrast with the sombre Van Eyck, it flares with a lurid phosphorescent glow of changing colors, crimson, blue-green and golden yellow. Their clashing excitement is in harmony with the rhythm of movement, and with the general spirit of ecstatic drama. (info by oldandsold.com)

Christ kneels in the centre; at the upper left an angel appears to him with a cup, a reference to his forthcoming Passion. In the background on the left are the sleeping apostles - Peter, James the Greater and John; on the right Judas approaches with soldiers.

The painting is a synthesis of varying accounts of the Agony in the Gospels and is probably a workshop replica of a painting in the Museum of Toledo (Ohio). There are also several authentic vertical versions of this composition.

(Info by nationalgallery.org.uk)

Οι πίνακες αυτοί είναι ίσως κάποια από τα παλιότερα έργα στο site. Οι περισσότεροι έχουν γίνει με λάδια ή τέμπερες κι έχουν μάλλον τον χαρακτήρα περισσότερο πειραματισμών και σπουδών παρά ολοκληρωμένων έργων. Εξάλλου, είναι εμφανείς και οι διάφορες επιρροές πίσω τους (κυβισμός, dali, el greco κλπ)...

 

Οι πίνακες αυτοί δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι του 2011 με τη χρήση κυριώς νερομπογιών και τέμπερας (για ορισμενα σημεία άσπρου και μαύρου χρώματος). Πρόκειται για σπουδές στην ουσία και το μέγεθος τους είναι μικρό (35x45εκ.).

Και τα δυο έργα αποτελούν μάλλον το αποτέλεσμα προετοιμασίας με σχέδια και δοκιμές (κυρίως με ψηφιακό τρόπο) παρά το αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού.

Υπήρχαν και άλλα έργα που δημιουργήθηκαν την ίδια περίοδο και με τον ίδιο τρόπο. Αυτά είναι ίσως τα πιο αξιοπρεπή.

Published in Αφηρημένοι

Κυκλοφορεί

Τα Θέλουμε Όλα

οι εκδόσεις των συναδέλφων, Νοέμβριος 2021

Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...

διαβάστε περισσότερα...

frontVogliamoTutti

become a patron button

2019 Κυριάκος Μαυρίδης
Free Joomla! templates by AgeThemes