Displaying items by tag: αντίγραφο

Το τελευταίο διάστημα ζούμε συνεχώς σε μια κατάσταση "έκτακτης ανάγκης": πανδημία, κλιματική κρίση, πόλεμος και ενεργειακή κρίση, επισιτιστική κρίση, παλιότερα μεταναστευτικό κ.ο.κ. Ανεξάρτητα από τι μορφή παίρνει κάθε φορά, η "έκτακτη ανάγκη" εργαλειοποιείται από τα κράτη και το μεγάλο κεφάλαιο (βλέπε φαρμακοβιομηχανίες, κατασκευαστές όπλων, εταιρείες πληροφορικής κλπ) για τον ολοένα και μεγαλύτερο έλεγχο μας και την προώθηση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Ο μηχανισμός κάθε φορά είναι ο ίδιος: προπαγάνδα, τρομοκρατία και "χτίσιμο" πάνω στο φόβο.

Το σκίτσο είναι επηρρεασμένο από μια εικόνα που είχα βρει μελετώντας για το κόμικ Τα Θέλουμε Όλα, την οποία μπορείτε να δείτε εδώ (σε αναπαραγωγή στον επίλογο του κόμικ):  https://www.kyriakosmauridis.gr/images/comics/epilogos/epilogos-02.jpg

Το σκίτσο αυτό είναι μια πολύ παλιότερη ιδέα που είχα από την αρχή περίπου του 2021, αλλά δεν την προχώρησα. Έμπνευση είχε σταθεί η άποψη ότι αν ζούσε σήμερα ο Μαλατέστα θα έτρεχε πρώτος να εμβολιαστεί για να δοκιμαστεί πάνω του το εμβολίο έτσι ώστε να σώσει την εργατική τάξη από τον ιό. Η άποψη πρωτοεκφράστηκε από συσκεκριμένο άτομο και ομάδα του αντιεξουσιαστικού χώρου και φυσικά την αναπαρήγαγαν διάφοροι αριστεροί εμβολιομανείς με προεξάρχουσα μορφή τον "εμβολιασου ρε, το σου ζητάμε".
Στην αρχική μορφή του σκίτσου ήταν και οι τρεις τους, Μαρξ, Μπακούνιν και Μαλατέστα να μιλούν για το εμβόλιο και αυτούς που τους πιάνουν στο στόμα τους. Τελικά κατέληξα σε μια πιο απλή εκδοχή επηρρεασμένος από ένα σκίτσο που είχα δει σε κείμενα της Ιταλικής Αυτονομίας κατά τη δημιουργία του κόμικ Τα Θέλουμε Όλα και το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ: https://www.kyriakosmauridis.gr/images/comics/epilogos/epilogos-03.jpg
 
Θα αναρωτηθεί κάποιος, γιατί τώρα; Ειδικά που πλέον η υστερία της πανδημίας έχει υποχωρήσει και πολλοί έχουν σταματήσει να ασχολούνται με το θέμα. Για διάφορους λόγους: Αρχικά γιατί για μένα προσωπικά όταν πρωτοδιάβασα αυτές τις απόψεις ήταν η στiγμή που συνειδητοποίησα το εύρος της επίθεσης που αναμένεται να δεχτούμε, το εύρος του παραλογισμού και της παράνοιας που θα ακολουθούσε. Έπειτά γιατί είναι σημαντικό να μην ξεχάσουμε ποιοι πήραν (ακόμα και με το πιο χυδαίο τρόπο) το μέρος της εξουσίας για να ξέρουμε ποιον μπορούμε να εμπιστευτούμε (τόσο όσο τα αναλυτικά του εργαλεία όσο και τις πολιτικές του πρακτικές). Τέλος γιατί μου άρεσε η ιδέα να βάλω τους Μαρξ και Μπακούνιν να κρατιούνται χέρι χέρι σα φιλαράκια.

Μια πρώτη αφορμή για το σκίτσο αυτό στάθηκε ένας ιντερνετικός διάλογος που έπεσε στην υπόληψη μου, όπου δυο άτομα ανωτάτου μορφωτικού επιπέδου αναρωτιοντουσαν τι εταιρείας να είναι η επόμενη ενισχυτική τους δόση, συγκρίνοντας τα ποσοστά προστασίας (με νούμερα παραπλήσια αυτών του σκίτσου). Κανένας προβληματισμός φυσικά ότι "αναγκάζονται" να κάνουν πολλαπλές ενισχυτικές δόσεις κάθε τρεις και τέσσερις μήνες ενός εμβολίου που δήθεν θα τους προστάτευε κατά 98%.
Μια δεύτερη αφορμή ήταν μια χυδαία "χιουμοριστική" εικόνα του περασμενου χρόνου, όπου ένας "αρνητής", "συνωμοσιολόγος" (ή με ότι τέλος πάντων βάφτιζαν όσους δεν συναινούσαν στα μέτρα που επέβαλαν οι ειδικοί του κράτους) έκανε δήθεν έρευνα με το κινητό του την ώρα της τουαλέτας. Οι περισσότεροι που πόσταραν γελώντας το συγκεκριμένο "αστείο" βέβαια δεν είχαν κάνει καν τον κόπο να ψάξουν ή να διαβάσουν κάτι μόνοι τους που να μην προέρχεται από τα ΜΜΕ και τους ειδικούς που προβάλουν.
Το σχέδιο είναι αντίγραφο του αγάλματος "Ο σκεπτόμενος άνθρωπος" του Ροντέν. Το όνομα ορθολογιστής προέκυψε επειδή κάποιοι έχουν βαφτίσει το τελευταίο διάστημα ορθολογισμό την υπακοή στα συμφέροντα των πολυεθνικών και τη συνενοχή στην κρατική θανατοπολιτική.

Ο πίνακας αυτός αποτελεί αντίγραφο του έργου The Lovers (II), 1928 του R. Magritte. Για το αυθεντικό έργο μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ.

Το αντίγραφο πέρα από σχεδιαστικές ατέλειες /διαφορές με το πρωτότυπο, έχει και μια σημαντική χρωματική διαφορά, με τα χρώματα να είναι πολύ πιο έντονα κι οι μεταβάσεις πιο απότομες. Όσον αφορά το πρώτο ήταν μια συνειδητή επιλογή αν και το τελικό αποτελέσμα που παρουσιάζεται στην οθόνη του υπολογιστή σας έχει ενταθεί κι από τη διαδικασία ψηφιοποίησης (φωτογραφία και ψηφιακή επιδιόρθωση).

Για το δεύτερο η κύρια αιτία είναι το γεγονός ότι ο πίνακας έχει δημιουργηθεί με ακρυλικά. Ίσως χρειαζόταν ένα ακόμα πέρασμα μαλακώματος των περασμάτων αλλά προτίμησα να σταματήσω σε αυτό το σημείο που με ικανοποιούσε αρκετά, καθώς ο χρόνος μου ήταν περιορισμένος και ασχολιόμουν με άλλα έργα.

Αντίγραφο του πίνακα του T. Lautrec. Περισσότερα για τον ίδιο τον πίνακα μπορείτε να δείτε εδώ. Μια ηθελημένη και ίσως σχετικά σημαντική αλλαγή στην αναπαραγωγή εδώ πέρα, είναι ότι έχω χρησιμοποιήσει μεταλλικά χρώματα (για τα γαλάζια και κόκκινα) κάτι που δημιουργεί πιο έντονες αντανακλάσεις σε σημεία του πίνακα (για αυτό το λόγο έχω προσθέσει κι άλλες φωτογραφίες από άλλες γωνίες).

Το έργο αυτό είναι ένα αντίγραφο του διάσημου πίνακα Nighthawks, του Edward Hopper. Το τελικό αποτέλεσμα ίσως βγήκε κάπως πιο φωτεινό (και κάποια σημεία λιγότερο μπλε) από τον αρχικό πίνακα.

Ο πίνακας δημιουργήθηκε ως δώρο για ένα ζευγάρι πολύ φίλων μου.

Το έργο αυτό είναι αντίγραφο του πίνακα The Slave Ship, του J.W. Turner (1840) (μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τον πίνακα εδώ).

Καθώς δεν έχω δει τον πίνακα από κοντά, βασίστηκα σε φωτογραφίες του που βρήκα στον διαδίκτυο. Δυστυχώς εκτός από το ότι οι περισσότερες είναι σε σχετικά χαμηλή ανάλυση (οπότε είναι δύσκολο να δεις μικρές λεπτομέρειες) πολλές από αυτές διαφέρουν στα χρώματα (ιδίως στον κορεσμό τους). Η φωτογραφία για παράδειγμα που χρησιμοποίησα είναι διαφορετική από αυτή που υπάρχει στον παραπάνω σύνδεσμο. 

Ξεκίνησα τον πίνακα σχεδόν χωρίς καθόλου σχέδιο (είχα απλά σημειώσει τον ορίζοντα και το καράβι). Μπορείτε να δείτε δυο από τα στάδια του έργου στην γκαλερί από κάτω. Προσπάθησα να δημιουργήσω υφές στον πίνακα με (σπάτουλα και παχιές στρώσεις χρώματος). Επειδη χρησιμοποίησα ακρυλικά αντί για λαδομπογιές ήταν πιο δύσκολο να κάνω ομαλές κάποιες χρωματικές μεταβάσεις και σβησίματα. Στα τελικά στάδια του έργου χρησιμοποίησα επίσης υδατοδιαλυτές κηρομπογιές.

Ο πίνακας (άσχετα με το πόσο κοντά είναι στο αρχικό έργο) τόσο λόγω του θέματος του όσο και για τη δουλειά που χρειάστηκε είναι από τους αγαπημένους μου. 

Ο πίνακας αυτός είναι αντίγραφο του Starry Night Over the Rhone του Vincent Van Gogh. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το έργο εδώ.

Ο πίνακας μαζί με τα άλλα δύο αντίγραφα (Starry Night και Cafe Terrace at Night -μπορείτε να τα δείτε και τα δύο εδώ) ολοκληρώνει μια σειρά από αντίγραφα πινάκων του van Gogh που ομαδοποιούνται συχνά κάτω από την ονομασία έναστρη νύχτα (starry night).

Στο συγκεκριμένο πίνακα προσπάθησα να δημιουργήσω μια πιο πλούσια υφή πάνω στο χαρτί, χρησιμοποιώντας παχιές στρώσεις με χρώμα απλωμένες με σπάτουλα, και άλλα υλικά όπως άμμο και χώμα. Δεν κατάφερα να αναπαραστήσω την υφή του αρχικού πίνακα (όπου ξεχωρίζουν οι πινελιές του ζωγράφου) καθώς το δικό μου έργο είχε μια πιο αφηρημένη προσέγγιση. 

Τα χρώματα στην φωτογραφία του πίνακα φαίνονται κάπως πιο σκούρα και κορεσμένα από ότι πραγματικά είναι.

(ιδιωτική συλλογή)

 

Ο πίνακας αυτός είναι ένα αντίγραφο του πίνακα The Model Resting (1889) του Henri de Toulouse Lautrec (μπορείτε να δείτε τον αρχικό και να διαβάσετε περισσότερα εδώ).

Χρησιμοποίησα ακρυλικά που όσον αφορά τουλάχιστον την ταχύτητα που πρέπει να δουλεύεις μοιάζουν αρκετά με τις τέμπερες που χρησιμοποιήθηκαν στο αρχικό έργο. Προσπάθησα όσο το δυνατόν να κρατήσω τον αυθόρμητο χαρακτήρα του έργου και τις μεμονωμένες πινελιές (αν και ήταν κάπως δύσκολο βλέποντας φωτογραφίες του έργου από το internet, κάποιες και σε κακή ανάλυση).

(ιδιωτική συλλογή)

Τρία νέα αντίγραφα πινάκων του Vincent van Gogh. Το πρώτο είναι του πίνακα Starry Night (https://en.wikipedia.org/wiki/The_Starry_Night) κι έχει γίνει με ακρυλικά σε χαρτί (50 x 70 cm). Το δεύτερο είναι ενός από τους Sunflowers πίνακες (Still Life - Vase with Twelve Sunflowers) κι έχει γίνει με υδατοδιαλυτά παστέλ σε καμβά (μπλοκ, περ. 30 x 40 cm). Το τρίτο αντίγραφο, τέλος, του πίνακα Cafe Terrace at Night έχει γίνει κι αυτό με παστέλ σε καμβά (μπλοκ, περ. 30 x 40 cm).

(ιδιωτική συλλογή)

Σελίδα 1 από 3

Κυκλοφορεί

Τα Θέλουμε Όλα

οι εκδόσεις των συναδέλφων, Νοέμβριος 2021

Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...

διαβάστε περισσότερα...

frontVogliamoTutti

become a patron button

2019 Κυριάκος Μαυρίδης
Free Joomla! templates by AgeThemes