Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Οι πίνακες έχουν ως έμπνευση την (νεανική και όχι μόνο) εξέγερση στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 2008, μετά τη δολοφονία ενός νεαρού μαθητή (του Αλέξη Γρηγορόπουλου) από έναν ειδικό φρουρό. Πρέπει να ομολογήσω ότι η θέση μου μέσα από τους πίνακες αυτούς είναι ασφαλώς υπέρ της μίας πλευράς -αλλά ήταν μια κατάσταση που κατά τη γνώμη μου δε χωρούσε "αντικειμενικότητα" και αποστασιοποίηση.
