Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Η ιδέα ήταν να υπάρχουν δυο πίνακες ο ένας απέναντι από τον άλλο (σα δίπτυχο) -με συμπληρωματικά-αντίστροφα χρώματα. Ο πρώτος είχε ένα κορίτσι που πέταγε με τη βοήθεια ενός γιγάντιου μπαλονιού και ο δεύτερος ένα αγόρι που θα της προσέφερε ένα γιγάντιο λουλούδι.
Οι πίνακες πλέον ανήκουν σε ιδιωτική συλλογή -για το προσωπικό μου αρχείο έχω κρατήσει το αντίγραφο του δεύτερου πίνακα (με το αγόρι).
