Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Ο πίνακας αυτός έγινε μια περιόδο που πειραματιζόμουν με αφηρημένες συνθέσεις, μονάχα με μαύρο και άσπρο χρώμα. Αποτελεί ίσως την λιγότερο δομημένη προσπάθεια της "σειράς".
Μετά την πρώτη εφαρμογή του μαύρου προσπάθησα να διακρίνω και να ενισχύσω (χωρίς όμως να σχεδιάσω ακριβώς) εικόνες (πρόσωπα, φιγούρες κ.α.) που έμοιαζαν να βγαίνουν μέσα από τις αφηρημένες φόρμες.
