Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Ο πίνακας αποτελεί μια κυβιστική προσπάθεια με έντονες επιρροές από τα αντίστοιχα έργα των Πικάσο, Μπρακ, Γκρις κλπ. Προσπάθησα να χρησιμοποιήσω και μια παρόμοια χρωματική κλίμακα βασισμένη σε καφετιά και γκρι χρώματα. Το θέμα του έργου είναι ένας σάκος (εδώ χρησιμοποιείται η λέξη sack με τις δυο της έννοιες: σάκος και απολύω) όπου πέφτουν ανθρώπινες φιγούρες μέσα στο κενό.
Πρόκειται μάλλον για μια σπουδή παρά για κάποιο κανονικό έργο.
(αν και δεν είναι ακριβώς μη παραστατικό έργο, επέλεξα να το τοποθετήσω στο τμήμα των αφηρημένων έργων)
