Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Ο πίνακας παρόλο που είναι "αφηρημένος" σε μεγάλο βαθμό διατηρεί ορισμένα παραστατικά στοιχεία.
Χρησιμοποίησα ασημένιο, γκρι και γενικά μεταλλικά και γκρίζα χρώματα για να αποδώσω μια αίσθηση της πόλης πίσω από το περιστέρι που απλά έχω σχεδιάσει το περόγραμμα του με λευκό. Το σχέδιο απηχεί επιρροές από πικάσο. Το περιστέρι έχει στο στόμα του ένα πράσινο κλαδάκι και στην αριστερή κορφή του πίνακα ένας γαλάζιος ουρανός προσπαθεί να ξεμυτίσει μέσα από τα μουντά, γκρι χρώματα της πόλης.
Τέλος, έχω σημαδέψει το περιστέρι με μια πληγή.
