Για τους περισσότερους η εποχή κόβιντ μοιάζει να πέρασε ανεπιστρεπτί. Φυσικά αυτό ισχύει για τον απλούστατο λόγο του ότι δεν βομβαρδιζόμαστε με καθημερινή τρομοκρατία και καταμέτρηση νεκρών. Όπως και να'χει φαίνεται ότι τώρα οι προτεραιότητες για τα περισσότερα κράτη είναι άλλες, οπότε η κόβιντ υστερία μπορεί να μπει στο περιθώριο.
Όμως το να πούμε ότι όλα καλά, όλα πέρασαν, επιστροφή στην κανονική ζωή είναι ένα λάθος ασυγχώρητο. Και αυτό γιατί οι αλλαγές που έγιναν τα προηγούμενα τρία χρόνια, αυτά που στην πραγματικότητα χάσαμε ήταν πάρα πολλά και θα τα βρούμε μπροστά μας. Ειδικά στο χώρο της υγείας (για να μη φύγω και από το περιεχόμενο του σκίτσου -και είμαι σίγουρος ότι θα μου έχουν διαφύγει αρκετά):
Σίγουρα ο απολογισμός αυτός είναι ελλιπής. Πολλά ακόμα θα μπορούσαν να ειπωθούν, όπως για τη σύνδεση/ταύτιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της υγείας (που οι περισσότεροι θέλουμε) με το κράτος, που είδαμε σε τι δυστοπικές καταστάσεις μας έβαλε. Είναι όμως μια άλλη, πολύ μεγάλη κουβέντα. Όπως και να'χει νομίζω κάνει φανερό ότι μόνο πίσω μας δεν είναι η πανδημία και όσα συνέβησαν τότε.
Αλλά να πω και μια λέξη για τις τρεις φράσεις -συνθήματα στο σκίτσο:
σημ. Ο τίτλος προέρχεται από τη φράση που ειπώθηκε κατά την εξέταση ενός στελέχους της Pfizer σε μια επιτροπή της ΕΕ, όπου παραδέχτηκε ότι ποτέ δεν είχαν ελέγξει αν το εμβόλιο σταματάει τη μετάδοση. Η ακριβής διατύπωση νομίζω ήταν: "Move at the speed of Science to understand what is taking place in the Market"
Safe and Effective (ασφαλή και αποτελεσματικά): Από το 2021 και μετά που βγήκαν τα "εμβόλια" κατά του κόβιντ ακούμε συνεχώς την ίδια φράση. Οποιοσδήποτε εκφράσει κάποια διαφορετική άποψη λοιδορείται και στοχοποιείται, αποκόβεται από την "επιστημονική κοινότητα" αν πρόκειται για κάποιον επιστήμονα (με άμεσο αντίκτυπο σε χρηματοδοτήσεις, συνεργασίες κλπ), λογοκρίνεται από τα social media και γενικά ταυτίζεται με το παράλογο, το ακροδεξιό, το ανορθολογικό και ηλίθιο. Αυτή ήταν η δική τους "πραγματικότητα" όπως εκφράστηκε μέσα από τα MME άλλά και τις απόψεις πολλών ειδικών -αξιοσημείωτο είναι ότι οι πιο ακραίοι από αυτούς ανήκουν στον δήθεν προοδευτικό χώρο.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πραγματικότητα. Αυτή που βλέπουμε δίπλα μας, αυτή που φαίνεται από τις καταγραφές των παρενεργειών σε ΗΠΑ και Ευρώπη (ακόμα και αν υπάρχει φοβερη υποκαταγραφή, κάποιοι μιλούν για μια τάξη του 10% -παράδειγμα η δαιμονοποίηση της κίτρινης κάρτας εδώ), αυτή που αρχίζει να φαίνεται και σε διάφορες νέες λίγες μελέτες. Σε αυτή την πραγματικότητα υπάρχουν χιλιάδες καταγεγραμμένοι νεκροί και εκατομμύρια παρενέργειες που ίσως σχετίζονται με το εμβόλιο. Μια ενδεικτική λίστα: μυοκαρδίτιδες, περικαρδίτιδες και άλλες καρδιακές παθήσεις, αυτοάνοσα, έξαρση καρκίνων, εγκεφαλικά, θρομβώσεις, εξασθένιση ανοσοποιητικού συστήματος (και έξαρση άλλων ασθενειών) δυσκολία (ή και πλήρη αδυναμία) στην κίνηση, παραλύσεις...
Βλέπεις γύρω σου ανεξήγητους ξαφνικούς θανάτους (ιδίως νέων -και όχι αυτό δεν συνέβαινε πάντα σε αυτό το βαθμό), υπερβάλλουσα θνησιμότητα που δεν μπορεί να αποδοθεί στον κόβιντ, φίλους και γνωστούς που πολλοί έχουν να διηγηθούν τουλάχιστον κάποια παρενέργεια... Ποια από όλα αυτά πρέπει να αποδοθούν στα εμβόλια, ποια στις εγκληματικές πολιτικές των πρώτων δύο χρόνων (καραντίνα, τρομοκρατία, εγκατάλειψη και απομόνωση ασθενέστερων πληθυσμιακών ομάδων, γενική μασκοφορία) και ποια στον ίδιο τον ιό ή άλλες αιτίες;
Ταυτόχρονα σου λένε για συνεχή booster (λες και είσαι μπαταρία που θέλει φόρτιση -και ναι την παρομείωση αυτή την έχουν κάνει οι ίδιοι), ακούς συνεχώς για νέες παραλλάγές και τα επίσημα στοιχεία όταν αναγκάζονται να τα παρουσιάσουν οι κρατικές υπηρεσίες αποκαλύπτουν μια εικόνα όπου η συντριπτική πλειοψηφία των νεκρών από τον ιό είναι πολλαπλά εμβολιασμένοι.
Είναι τόσα πολλά τα σημάδια που θα έπρεπε όχι απλά να ανησυχήσουμε αλλά να σταματήσει κάθε πρόγραμμα εμβολιασμού μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες ανεξάρτητες μελέτες. Αντι αυτού ακούμε ξανά και ξανά την ίδια φράση: ασφαλή και αποτελεσματικά, safe and effective...
Η βασική ιδέα πίσω από το σκίτσο: η οργανική και χρηματική (με χρηματοδοτήσεις ερευνών, πρόσβαση σε θέσεις κύρους και επιστημονικά περιοδικά, ταξίδια και "συνέδρια" κ.α.) σχέση των λεγόμενων ειδικών με τις πολυεθνικές φαρμάκων, που τους έχει μετατρέψει σε φερέφωνα των συμφερόντων τους.
Σύστημα Vaers (καταγραφής παρενεργειών -ακόμα και με τόση υποκαταγραφή τα νούμερα είναι σοκαριστικά): https://openvaers.com/covid-data
Υπερβάλλουσα θνησιμότητα -ένα ενδεικτικό βίντεο για τους νέους στο ΗΒ ενός γιατρού που πριν αρκετό καιρό ήταν υπέρμαχος των εμβολίων αλλά τώρα τίμια αναρωτιέται τι συμβαίνει: https://www.youtube.com/watch?v=OD0na_NZaLM&t=184s
Σιγά σιγά απ' ότι φαίνεται αποχαιρετούμε την εποχή κόβιντ. Το γενικό κλίμα είναι "ό,τι έγινε έγινε, πάμε μπροστά" και ένα "περασμένα ξεχασμένα". Όμως αυτό ακριβώς είναι που δεν πρέπει να αποδεχτούμε.
Ίσως τίποτα από όλα αυτά να μην είναι ακριβώς πρωτοφανές. Πάντα αυτοί που τα κράτη αποκαλούν "ειδικούς", είναι στην ουσία οι οργανικοι διανοούμενοι τους που νομιμοποιούν την κάθε είδους βία που επιβάλλει η εξουσία στους από κάτω. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ειδικούς μάλιστα αυτή τη διετία εξαργύρωσαν και με το παραπάνω τη στάση τους
Αυτό που είναι προβληματικό είναι η παθητική στάση και η έλλειψη ανταγωνιστικής κριτικής.
Για αυτό ακριβώς δεν πρέπει να ξεχάσουμε τι έγινε αυτά τα 2 χρόνια κόβιντ. Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις επόμενες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που μας ετοιμάζουν (βλέπε ενεργειακή κρίση, κρίση ακρίβειας, τροφίμων, νέες πανδημίες κ.ο.κ)
Έρχεται το φθινόπωρο και ακόμη μια φορά την τελευταία διετία ακούμε τα ίδια και τα ίδια από τις κυβερνήσεις, τους ειδικούς τους και τα μμε: αύξηση κρουσμάτων -θανάτων, νέο κύμα, εμβολιαστείτε για να σωθούμε κ.ο.κ. Μοιάζει να είμαστε παγιδευμένοι (φυλακισμένοι για την ακρίβεια) σε ένα φαινομενικά αιώνιο παρόν, όπου κανείς δε θυμάται τι είχε ειπωθεί μόλις πριν λίγους μήνες και κάθε προσπάθεια διερεύνησης, κριτικής ανάλυσης, αμφισβήτησης να αντιμετωπίζεται ως ψεκασμένη συνωμοσία. "Φαινομενικά αιώνιο": την ίδια στιγμή που όλα μοιάζουν να επαναλαμβάνονται, η κατάσταση γύρω μας αλλάζει ραγδαία: οι κρίσεις και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης πολλαπλασιάζονται, οι παρανοϊκές και παράλογες αποφάσεις της εξουσίας κανονικοποιούνται και θεσμοποιούνται, οι πρότεροι κοινωνικοί /συντροφικοί δεσμοί διαλύονται, οι συμπεριφορές αποστασιοποίησης, κανιβαλισμού, αρρωστοφοβίας παγιώνονται, η δημόσια υγεία γίνεται θέμα περισσότερο δημόσιας τάξης και ασφάλειας, η ατομική μας υγεία όλο και πιο πολύ αντιμετωπίζεται σαν ζήτημα ενημέρωσης ενός λογισμικού (συγγνώμη εμβολίου), οι παρενέργειες αυξάνονται (αλλά απαγορεύεται να μιλάς για αυτές), η υπερβάλλουσα θνησιμότητα (εκτός κόβιντ) αυξάνεται (αλλά απαγορεύεται να μιλάς για αυτή),...
Η ιδέα πίσω από το σκίτσο βασίζεται στην ταινία "Η μέρα της μαρμότας", όπου ο πρωταγωνιστής βρίσκει τον εαυτό του παγιδευμένο στο χρόνο και αναγκασμένο να ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά. Περισσότερα για την ταινία μπορείτε να δείτε ενδεικτικά εδώ: Η μέρα της μαρμότας (βικιπαίδεια)
Στην αρχή της εκστρατείας εμβολιασμού ακούγαμε για τείχος ανοσίας (το ποσοστό βέβαια αύξανε συνέχεια αλλά οκ), για εμβολιασμένους dead- end για τον ιό, ότι τα εμβολια προστατεύουν από τα πάντα (νόσηση, μετάδοση κλπ), για ατομική -κοινωνική ευθύνη ("εμβολιάσου ρε" για να σώσεις την γιαγιά και τον παππού σου), ότι δεν υπάρχουν παρενέργειες και όλα είναι ελεγμένα και ασφαλή κ.ο.κ. Σε αυτό το κλίμα τεχνητού παροξυσμού πέρασε και η υποχρεωτικότητα του εμβολίου αρχικά για συγκεκριμένους κλάδους εργαζομένων (γηροκομεία και υγειονομικοί) και έπειτα (μέσω προστίμου) για ηλικιακές ομάδες (άνω των 60). Κάποιοι χιλιάδες υγειονομικοί, αυτοί που ένα χρόνο πριν αποθεώνονταν ως ήρωες, επέλεξαν να μην εμβολιαστούν και το Κράτος τους έβγαλε σε αναστολή εργασίας. Ταυτόχρονα μέσω των ΜΜΕ αλλά και της σύμπραξης με την "αριστερή αντιπολίτευση" προώθησε τον κοινωνικό κανιβαλισμό εναντίον τους, τους στοχοποίησε, τους συκοφάντησε, τους απαγόρευσε κάθε άλλη εργασία καταδικάζοντας τους στην μαύρη εργασία και την πείνα. Η φυσική ανοσία και η αυτοδιάθεση του σώματος έφθασαν να ακούγονται σαν βρισιές.
Η τιμωρία αυτή, που δεν ήταν καθόλου τυχαία για πολλούς λόγους, συνοδεύτηκε από νέες ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας στα νοσοκομεία, την (ακόμα μεγαλύτερη) είσοδο του ιδιωτικού τομέα στο σύστημα υγείας μέσω εργολάβων και την έναρξη της συζήτησης για άρση μονιμότητας σε όλους τους εργαζομένους στο ΕΣΥ, προχωρώντας με γοργά βήματα στην πλήρη ιδιωτικοποίηση του.
Ο αγώνας των υγειονομικών ήταν λοιπόν δίκαιος από την αρχή. Έγινε ακόμα πιο δίκαιος όταν άρχισε να φαίνεται ότι όλος αυτός ο παροξυσμός για τα νέα εμβόλια στηριζόταν σε ψέματα ή λάθος εκτιμήσεις: τελικά τα εμβόλια αυτά δεν αποτρέπουν τη νόσηση, δε σταματούν τη μετάδοση, δεν πιάνουν τις νέες μεταλλάξεις, η προστασία που προσφέρουν διαρκεί λίγους μόνο μήνες και φυσικά πολλές χώρες άρχισαν να αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν παρενέργειες (νομικά πλαίσια για αποζημιώσεις). Την ίδια στιγμή το χειμώνα που πέρασε παρότι έχει επικρατήσει μια πολύ πιο ήπια μετάλλαξη του ιού, παρατηρήθηκε ρεκόρ κρουσμάτων και θανάτων ειδικά σε χώρες με μεγάλη εμβολιαστική κάλυψη, αλλά και σημαντική αύξηση της γενικής θνησιμότητας (ενδεικτικά: https://diariesofinfection.wordpress.com/2022/03/23/%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%81%cf%80%ce%b9%ce%b5%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%ad%cf%88%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%87%ce%bb%ce%ae-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81/).
Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν συνέβαλε στην διόρθωση της αδικίας ενάντια στους υγειονομικούς σε αναστολή. Το πραγματικό τους λάθος ήταν ότι δεν υπάκουσαν τυφλά στις εντολές και γι' αυτό το κράτος εξαντλεί όλη του την αυστηρότητα εναντίον τους. Και η υπόλοιπη κοινωνία, τα ανταγωνιστικά κινήματα; Στη μεγάλη τους πλειοψηφία υπό το βάρος της δικής τους συμμετοχής στον αρχικό παροξυσμό /κανιβαλισμό τώρα κάνουν ότι δεν βλέπουν ή το πολύ να ψελλίσουν μια δυο κουβέντες για το φαίνεσθαι. Και η αναστολή παρατείνεται κι άλλους μήνες (με πάντα την απειλή της μόνιμης απόλυσης) και κάποιοι από τους υγειονομικούς που συνεχίζουν τον αγώνα τους με διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις έξω από το υπουργείο υγείας, ξεκίνησαν απεργία πείνας.
Στα τεχνικά του σκίτσου, το στήσιμο /ιδέα προέρχεται από μια εικόνα αναπαράστασης σύγχρονων βασανιστηρίων. Το δεξί χέρι του βασανιστή μου βγήκε μικρότερο από ότι θα ήθελα. Το γραφικό στην μπλούζα προέρχεται από εδώ: https://www.kyriakosmauridis.gr/index.php/el/caricatures-gr/quotes/item/555-rotten-quotes. Δευτερεύουσες πηγές έμπνευσης: ο πόλεμος στην ουκρανία και η εθνική ομοψυχία, το νάτο ως υπέρμαχος της ειρήνης, οι επιλεκτικές συναυλίες ειρήνης (βλέπε παλαιστίνη, υεμένη, συρία, αφγανιστάν, μάλι κλπ)... Όσο για τους στίχους του ακορντεόν, το προσέθεσα γιατί ήταν ένα από τα τραγούδια που τραγουδούν οι υγειονομικοί στις συγκεντρώσεις τους έξω από το υπουργείο υγείας.
Πρόκειται για μια εικόνα καρικατούρα του τραγουδιστή Billie Joe Armstrong των Green Day. Η φράση προέρχεται από το τραγούδι Minority:
I don't need your authority
Down with the moral majority
'Cause I wanna be the minority
Ασχετα με το τι είχε στο μυαλό του πραγματικά ο τραγουδιστής όταν έγραφε τους στίχους και το πόσο ειλικρινής είναι /ήταν, νομίζω είναι μια φράση που θα μπορούσε άνετα να συνοψίσει την περασμένη covid-διετία.
Για μεγαλύτερη ανάλυση, περισσότερες εκδοχές και διαφάνεια (για πιο εύκολη αξιοποίηση) μπορείτε να μπείτε στη σελίδα μου στο Patreon: Billie Joe Minority
οι εκδόσεις των συναδέλφων, Νοέμβριος 2021
Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...