Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Είναι μια μονοσέλιδη ιστορία για έναν ποδοσφαιριστή κατά τη διάρκεια ενός ματς. Είναι επιθετικός αλλά έχει χάσει εδώ και καιρό την ικανότητα να σκοράρει. Οι συμπαίκτες του αποφεύγουν να του δώσουν πάσα και να τον βάλουν στο παιχνίδι, κι αυτός πικραίνεται και εκνευρίζεται. Η βασική επιρροή για αυτό το κόμικ ήταν μια ιστορία που είχα ακούσει παλιότερα για έναν πολύ καλό επιθετικό που όμως είχε πρόβλημα στο σκοράρισμα -ακόμα κι αν είχε περάσει όλη την αντίπαλη ομάδα δεν έβαζε γκολ με τίποτα.
Η ιστορία προέρχεται από ένα παλιό σύντομο ποίημα που είχα γράψει και είχα αποφασίσει να το μετατρέψω σε κόμικ. Πρόκειται για την ίδια περίπτωση με τα Ποίημα και Η Δίκη. Η αρχική μου σκέψη ήταν να τα αφήσω χωρίς χρώμα και να τα χρησιμοποιήσω ως εικονογραφήσεις -ποίηματα σε μια συλλογή που ετοίμαζα τότε. Το project εγκαταλείφθηκε (λόγω έλλειψης πόρων και έγκρισης κάποιου εκδοτικού οίκου) κι έτσι προσέθεσα χρώμα και τα άφησα σαν ανεξάρτητα κόμικς.
Χρησιμοποίησα Photoshop για χρώμα και κείμενο.
Το κόμικ χρησιμοποιήθηκε σαν σενάριο και βάση για ένα animation που έφτιαξα το 2013 (μπορείτε να το δείτε στο αντίστοιχο τμήμα)