Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Το σκίτσο αυτό είναι αντιγραφή μιας φωτογραφίας που κατέβασα από το internet. Πρόκειται για τη φωτογραφία μιας γριάς γυναίκας στη Μπάγια (Κήποι) Ζαγορίου (του 1913) από το φωτογράφο Fred Boissonnas. Μπορείτε να δείτε περισσότερα από τη δουλειά του εδώ.
Το σχέδιο ανήκει στην ίδια περίοδο με το Ερείπια (άλλο ένα σχέδιο βασισμένο σε φωτογραφία του F. Boissonnas). Εδώ όμως δεν ήθελα ένα τόσο ρεαλιστικό αποτέλεσμα, αλλά πιο πολύ να δώσω έμφαση στο θολό background πίσω από το θέμα (εξαιτίας της εστίασης του φακού). Διάλεξα πιο αχνές και ελεύθερες γραμμές (ειδικά στα φυτά) κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα (μαζί με τη χρήση μολυβιού) να βγει το τελικό έργο αρκετά πιο φωτεινό από την αρχική φωτογραφία.
Όπως και στο Ερείπια, διάλεξα να αφαιρέσω μια μορφή (αυτή του αγοριού πίσω από τη γριά) για να εστιάσω περισσότερο στη μορφή της.
