Displaying items by tag: λάδι

Πρόκειται για ένα σχετικά παλιότερο έργο, με μια πιο εξπρεσιονιστική ματιά. Σε ένα άδειο νησιωτικό δρόμο ένα παραδοσιακό γαλάζιο τραπέζι.

(ιδιωτική συλλογή)

Τα έργα αυτά έγιναν μια περίοδο που μελετούσα ιστορία της τέχνης και παράλληλα είχα επηρρεαστεί από ένα συγκεκριμένο ρεύμα (εννοιολογική τέχνη). Έτσι αντιγράφωντας ως ένα βαθμό έργα παλιότερων μεγάλων ζωγράφων προσπάθησα να αναμετρηθώ μαζί τους και να βελτιώσω το σκίτσο μου και το χρώμα, αλλά ταυτόχρονα είχα στο μυαλό μου να τους προσδώσω ένα διαφορετικό νόημα. Οι πίνακες με τη σειρά εμφάνισης τους στην γκαλερί κάτω είναι:

Εννοιολογική Τέχνη

Στο έργο αυτό χρησιμοποίησα το ζωγραφιστό ξύλινο πλαίσιο με την κουρτίνα από τον πίνακα Η Άγια Οικογένεια του Rembrandt (1646) και τοποθέτησα μέσα έναν ορισμό παρόμοιο με αυτούς που ο Kosuth, ένας από τους πιο σημαντικούς εννοιολογικούς καλλιτέχνες, χρησιμοποιούσε στις εκθέσεις του. Στην προκειμένη περίπτωση όμως ο ορισμός αυτός είναι για την ίδια την Εννοιολογική Τέχνη και είναι ζωγραφιστός (δεν πρόκειται δηλαδή για κάποια εκτύπωση) .

Το έργο εκφράζει ίσως τα ανάμικτα συναισθήματα μου για την εννοιολογική τέχνη. Αν και οι περισσότεροι πίνακες εδώ (κι ο συγκεκριμένος φυσικά) έχουν έντονες εννοιολογικές αναφορές και επιρροές, δεν κρύβω την πεποίθηση /απογοήτευση μου ότι πολλοί εννοιολογικοί καλλιτέχνες πρόδωσαν τις αρχικές επαναστατικές τους ιδέες και δημιούργησαν έργα που κατέληξαν σε γκαλερί (ίσως κι έναντι αδρών αμοιβών) έχοντας στερηθεί εντελώς τη φρεσκάδα και ριζοσπαστικότητα των πρώτων χρόνων. (1m x 70 cm)

Σκέψεις

Βασισμένο στον πίνακα The Soothsayer's Recompense (1913), του Giorgio de Chirico. Το κίτρινο έδαφος έχει αντικατασταθεί από εφημερίδες και άρθρα που αναφέρονται στον πόλεμο του Ιράκ, την ώρα που δυο αεροπλάνα κατευθύνονται προς τον πύργο του σιδηροδρομικού σταθμού. Οι ώρες στο ρολοί του σταθμού έχουν αλλάξει σε δυαδικό κώδικα (0 και 1, μαύρο-άσπρο, καλό-κακό) ενώ το κορίτσι, ένα κοιμισμένο άγαλμα, σκέφτεται αλλά παραμένει ακίνητη, αδρανής. (65 x 50 cm)

Άλογο

Βασισμένο στον πίνακα Whistlejacket του George Stubbs. Η μόνη συνειδητή αλλαγή που έχω κάνει είανι η επιγραφή "Το βασίλειο μου για ένα άλογο" που παίζει με τις δυο σημασίες της λέξης άλογο. Έχοντας ίσως στο μυαλό μου ολόκληρη την τέχνη της ζωγραφικής θεώρησα σωστό (εννοιολογικά) να ζωγραφίσω το έργο (και να μην αρκεστώ σε μια φωτογραφία) κάτι που πρέπει να ομολογήσω το διασκέδασα αρκετά. (50 x 60 cm)

Βιασμός

Ο πίνακας βασίζεται σε μια από τις πολυάριθμες γυναικείες φιγούρες που ζωγράφισε ο Pablo Picasso. Δυο μικρές αλλαγές υπάρχουν εδώ, τόσο μικρές που στην αρχή δίσταζα μήπως έπρεπε ο πίνακας να θεωρηθεί αντίγραφο. Καθώς όμως οι αλλαγές έχουν γίνει με συγκεκριμένο σκοπό τον τοποθέτησα εδώ. Οι αλλαγές είναι το ματωμένο αριστερό στήθος και το κεφάλι που έχει μεταμορφωθεί σε βόμβα. (47 x 60 cm)

Εννοιολογική Ζωγραφική

Ο πίνακας βασίζεται σε ένα έργο (The Cross in the Mountains, 1808) του Gaspar Friedrich. ίσως αποτελεί πιο πολύ άσκηση παρά ολοκληρωμένο έργο και έχει έναν παιχνιδιάρικο, σατυρικό χαρακτήρα. Κάποια από τα νοήματα που θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς σε σχέση με τη ζωγραφική, το σταυρό και τη σύνδεση τους με το σήμα του batman στον ουρανό (κλήση για βοήθεια) όταν έκανα τον πίνακα ως φοιτητής έμοιαζαν πιο σωστά. (50 x 52 cm)

Ένας άλλος ζωγράφος του οποίου το έργο εκτιμώ είναι του A. Modigliani. Εδώ έχψ πρσπαθήσει να αντιγράψω δυο πίνακες του, το Sleeping Nude with Arms Open (Red Nude), 1917 και το Almaisa 1916. Και τα δυο αντίγραφα έχουν γίνει με λάδια το 2004.

Sleeping Nude with Arms Open (Red Nude)

This famous painting by Modigliani reveals the influence of Van Gogh. The works of Modigliani and Van Gogh are often regarded as distorted. The picture reflects the accuracy of a camera. It is obvious that physically the artist was very close to the model. The viewer of the painting may wonder as to what kind of relationship the artist may have had with his model or why he chose not to show what is behind their eyes.

This painting is a fine example of Modigliani’s figure painting with an elegant arresting arrangement of curved lines and planes as well as a striking idealization of feminine sexuality.

Modigliani is regarded as master of ‘painting of the sensual.’ In this painting, the naked woman is depicted as sleeping. She is unblemished and has all symmetries. The artist has shown his subject in the foreground in close-up, as if he is forcing the viewer to react emotionally. The sinuous lines are inviting and the breasts are like eyes, to cachet on.

The prevailing atmosphere is peaceful, quite and cozy. She is at ease, with her eye-lids shut and a wry smile. The abstraction of the woman makes the voyeurism more acceptable and invites longer viewing time.

The plasticity and rich warm color palette are salubrious and calm. This painting is a fine example of ‘Sensual Art.’ The painting is pedagogic to the general society as it is categorized as “Art.” It is erotic, inspires to be sexual, but offers more of a narrative than just pornography’s narrow one.

(Info by http://www.famous-painters.org)

Link to the painting

Almaisa

Link to the painting

Τα δύο αυτά έργα είναι αντίγραφα πινάκων του κυβιστή ζωγράφου Juan Gris. Το The woman with the basket (1927) έχει γίνει με τέμπερα σε χαρτί (40 x 30cm), ενώ τα Bottle and Fruit Dish (π.35 x 45cm) και Water bottle, Bottle and Fruit Dish (1915) με λάδια (1m x 70 cm). Κι οι τρεις πίνακες έχουν γίνει πριν το 2004. 

Πρόκειται για κάποια αντίγραφα έργων του El Greco. Τα δυο μεγαλύτερα (The Agony in the Garden of Gethsemane, 1590 (50x60cm) και St. Francis (50x70cm) ) είναι φτιαγμένα με ελαιοχρώματα (σε καμβά και χαρτί αντίστοιχα) ενώ τα υπόλοιπα τρία (με μέγεθος περίπου 30x40cm) είναι φτιαγμένα με τέμπερα σε χαρτί.

Agony in the Garden

Realism gives way to the opposite extreme in this fantastic vision of a Spanish mystic. Figures and landscape are distorted, far removed from nature in shape, lighting, color and texture. But unlike ordinary dream pictures, it is organized, consistently directed to a purpose, not a mere extravagant jumble. As representation, it gives clearly enough the essentials of a story that was familiar and moving in the intensely religious age of the Inquisition. But of greater interest now is the striking design of diagonal planes and vivid colors. In composition it is one of the latest of several different treatments of this theme, in which Greco sought more and more compression and simplification, the gathering together of scattered parts, the bringing out of main features with greater emphasis. In earlier versions, for example, the sleeping disciples were large, nearby and comparatively detached from the rest of the design. Here Christ and the angel are large and bold, in slashing angular strokes, while around them swirl twisting ovals of cloud. Smaller parts echo the diagonal swirling and crisscross motion of the larger ones. The painting is all in terms of pure color, not of light and line with color added on the surface. Again in contrast with the sombre Van Eyck, it flares with a lurid phosphorescent glow of changing colors, crimson, blue-green and golden yellow. Their clashing excitement is in harmony with the rhythm of movement, and with the general spirit of ecstatic drama. (info by oldandsold.com)

Christ kneels in the centre; at the upper left an angel appears to him with a cup, a reference to his forthcoming Passion. In the background on the left are the sleeping apostles - Peter, James the Greater and John; on the right Judas approaches with soldiers.

The painting is a synthesis of varying accounts of the Agony in the Gospels and is probably a workshop replica of a painting in the Museum of Toledo (Ohio). There are also several authentic vertical versions of this composition.

(Info by nationalgallery.org.uk)

Το έργο αυτό είναι λεπτομέρεια από τον διάσημο πίνακα The Arnolfini Portrait (1434) του Jon van Eyck. Δεν έχω δει ζωντανά τον πίνακα παρά μόνο φωτογραφίες του κι έτσι δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για τη φωτεινότητα και τα χρώματα του. Έχω την εντύπωση (πέρα από τα σχεδιαστικά λάθη) ότι τα χρώματα της δικής μου εκδοχής είναι πιο φωτεινά και κορεσμένα απ' ότι θα 'πρεπε.  

 

Λίγα λόγια για τον πίνακα (όλο το άρθρο εδώ):

The Arnolfini Portrait is an oil painting on oak panel dated 1434 by the Early Netherlandish painter Jan van Eyck. It is also known as The Arnolfini Wedding, The Arnolfini Marriage, The Arnolfini Double Portrait or the Portrait of Giovanni Arnolfini and his Wife.

This painting is believed to be a portrait of the Italian merchant Giovanni Arnolfini and his wife, presumably in their home in the Flemish city of Bruges. It is considered one of the most original and complex paintings in Western art history. Both signed and dated by Van Eyck in 1434, it is, with the Ghent Altarpiece by the same artist and his brother Hubert, the oldest very famous panel painting to have been executed in oils rather than in tempera. The painting was bought by the National Gallery in London in 1842.

The illusionism of the painting was remarkable for its time, in part for the rendering of detail, but particularly for the use of light to evoke space in an interior, for "its utterly convincing depiction of a room, as well of the people who inhabit it".

"The painting is often referenced for its immaculate depiction of non-Euclidean geometry," due to the image drawn on the round convex mirror hanging on the wall in the back of the room.

[...] The little dog symbolizes loyalty, or can be seen as an emblem of lust, signifying the couple's desire to have a child. The dog could also be simply a lap dog, a gift from husband to wife. Many wealthy women in the court had lap dogs as companions. So, the dog could reflect the wealth of the couple and their position in courtly life...

(source: wikipedia)

Οι πίνακες αυτοί είναι ίσως κάποια από τα παλιότερα έργα στο site. Οι περισσότεροι έχουν γίνει με λάδια ή τέμπερες κι έχουν μάλλον τον χαρακτήρα περισσότερο πειραματισμών και σπουδών παρά ολοκληρωμένων έργων. Εξάλλου, είναι εμφανείς και οι διάφορες επιρροές πίσω τους (κυβισμός, dali, el greco κλπ)...

 

Το νέο φρούριο στην Κέρκυρα -ένας πίνακας που δημιουργήθηκε μαζί με τον πίνακα για το παλιό φρούριο σαν σύνολο. Χρησιμοποίησα την ίδια τεχνική και χρωματική κλίμακα. 

Published in Τοπία

Το παλιό φρούριο στην Κέρκυρα -ένας πίνακας που δημιουργήθηκε μαζί με τον πίνακα για το νέο φρούριο σαν σύνολο. Χρησιμοποίησα την ίδια τεχνική και χρωματική κλίμακα. Στον συγκεκριμένο πίνακα έχω προσθέσει μια σχετικά ρεαλιστική απεικόνιση της λάμπας στο δρόμο και τα κάγκελα μπροστά της. Γενικά το μπροστινό μέρος μου αρέσει αρκετά (παρά τις επιφυλάξεις μου για το πολύ άσπρο χρώμα και πως αυτό δένει με τον υπόλοιπο πίνακα) αλλά για το ίδιο το φρούριο έχω ορισμένες αμφιβολίες καθώς νομίζω έπρεπε να έχω απλοποιήσει περισσότερο τις φόρμες.

Published in Τοπία

Αποτελεί τη δεύτερη προσπάθεια μου πάνω στο ίδιο θέμα της Σύρου από μακριά (για την ακρίβεια από μια ελαφρώς πιο πλάγια όψη). Ο πίνακας έχει μια πιο απαλή προσέγγιση (όχι τόσο σκληρά περιγράμματα), ίσως πιο πλούσια χρωματική κλίμακα αλλά δεν με ικανοποιεί τόσο στις αντανακλάσεις δεξιά που μοιάζουν να μη δένουν με το υπόλοιπο έργο.

(ιδιωτική συλλογή)

Published in Τοπία

Κυκλοφορεί

Τα Θέλουμε Όλα

οι εκδόσεις των συναδέλφων, Νοέμβριος 2021

Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...

διαβάστε περισσότερα...

frontVogliamoTutti

become a patron button

2019 Κυριάκος Μαυρίδης
Free Joomla! templates by AgeThemes