Displaying items by tag: ανδρείκελα

Είναι ο τελικός πίνακας που έχει προκύψει από μια σπουδή σε τέμπερα που είχα κάνει παλιότερα (μπορείτε να το δείτε στα παλιά έργα -το ίδιο το έργο/ σπουδή την έχω χάσει κι έχει μείνει μόνο η φωτογραφία). Οι κυριότερες διαφορές τους είναι στη ζωντάνια των χρωμάτων και τις αποχρώσεις.

Το θέμα του πίνακα μοιράζεται αρκετά κοινά (σε σύλληψη τουλάχιστον) με το θέμα του τρίπτυχου Παραμύθι που μπορείτε να δείτε παραπάνω.

Ο πίνακας είναι καδραρισμένος με μαύρη κορνίζα.

Οι πίνακες δημιουργήθηκαν αρχικά γύρω στο 2005 με ένα ξεκάθαρο ενδιαφέρον για τη συμμετρία, την προοπτική και τη γεωμετρική δομή. Παρόλ' αυτά δεν ήμουν ικανοποιημένος με το background πίσω από τις δυο φιγούρες (αρχικά ήταν μια σειρά σκοτεινών βουνών σχεδιασμένων με τεχνικές ιαπωνικής ζωγραφικής -για μια αντίθεση με την έντονη προοπτική του μπροστά μέρους) και το άλλαξα ολοκληρωτικά το 2009. Όπως και στα υπόλοιπα δίπτυχα σε κάθε επιμέρους εικόνα υπάρχουν σημεία που να την ενώνουν με την άλλη δίπλα της.

Πιθανότατα ένα από τα παλιότερα έργα όχι μόνο εδώ αλλά σε ολόκληρο το site. Χρησιμοποιεί την τεχνική του πίνακα μέσα σε πίνακα (για την ακρίβεια δυο πίνακες- το τοπίο αριστερά και ο πίνακας πάνω στο καβαλέτο, ο οποίος είναι υπαρκτός, τον είχα κάνει παλιότερα και τον είχα δωρίσει σε μια φίλη). Υπάρχει μια ξεκάθαρη επιρροή από αναγεννησιακούς (κυρίως μανιεριστικούς) και μπαρόκ πίνακες.

Τα ανδρείκελα εδώ έχουν ανθρώπινη μορφή (αν και με μια μανιεριστική επιμήκυνση) σε ασυνήθιστες πόζες. Το πίσω μέρος της κοπέλας ίσως έχει επηρεαστεί από τον διάσημο πίνακα του Βελάσκεθ (Rokeby Venus). Γενικά ολόκληρη τη μορφή της ίσως θα ήθελα να την σχεδιάσω από την αρχή καθώς υπάρχουν αρκετά λάθη στην ανατομία της (ιδίως στο πάνω μέρος της).

Παρά τα λάθη αυτά (κι άλλα φαντάζομαι) ο πίνακας αυτός παραμένει μια από τις αγαπημένες μου εικόνες.

Che

Το έργο αυτό αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα μου οικειοποίησης. Συνδυάζει πολλά από αυτά που με απασχολούσαν στη ζωγραφική (οικειοποίηση, (ψευδο)κυβιστικό τοπίο, φιγούρες -ανδρείκελα, πορτρέτα).

Ο πίνακας από τον οποίο εμπνεύστηκα ονομάζεται The Entombment of Christ του Caravaggio (1602–1603). Είναι μια ιδέα που τη σκεφτόμουν καιρό -από τότε που είχα δει μια φωτογραφία του Che Guevara λίγα λεπτά αφότου δολοφονήθηκε. Είχα τότε εντυπωσιαστεί από την ομοιότητα του προσώπου του με αυτό του Χριστού του στον πίνακα του Caravaggio. Μετά από ένα ταξίδι στην Κούβα, την άνοιξη του 2008 οι ιδέες μου για το γενικότερο νόημα ξεκαθάρισαν και απλά έπρεπε να δημιουργήσω το έργο.

Πέρα από το πρόσωπο του Che άλλαξα όλο το πάνω μέρος του έργου (τους πέντε ανθρώπους και το background). Έντυσα με στρατιωτικά ρούχα τους δυο που κρατούν το πτώμα (ο ένας θυμίζει αμυδρά τον Fidel) ενώ πίσω τους τα υπόλοιπα τρία άτομα πήραν μια πιο γενική όψη (ανδρείκελα με πρόσωπα που θυμίζουν Picasso εως και Dali), αποκτώντας σταδιακά μια απο γεωμετική μορφή για να ταιριάξουν με το βάθος -ένα αφηρημένο τοπίο της Κούβας που αποδιαρθρώνεται γεωμετρικά σε τετράγωνα. Προσέθεσα ένα ισπανικό πλοίο (σαν αυτά που χρησιμοποίησε ο Κολόμβος όταν έφθασε στην Κούβα) και το Μνημείο της Επανάστασης με το άγαλμα του Χοσέ Μαρτίν έτοιμα να το αντιμετωπίσουν.

Σελίδα 2 από 2

Κυκλοφορεί

Τα Θέλουμε Όλα

οι εκδόσεις των συναδέλφων, Νοέμβριος 2021

Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...

διαβάστε περισσότερα...

frontVogliamoTutti

become a patron button

2019 Κυριάκος Μαυρίδης
Free Joomla! templates by AgeThemes